251212:Bike's Kerstpuzzel

Beste Ikes,

Laten we er niet omheen draaien: we zijn een triootje ouwe lullen. Ja, het is hard, maar het is niet anders. Ons leven is voor het grootste deel geweest, verleden tijd. Elke dag die ons gegeven is, is er één en daar zijn we blij mee. Heel blij zelfs, want we zijn nog lang niet levensmoe. Wij tellen echter voor de buitenwacht niet meer mee, men ziet ons niet meer staan en dus moeten we grijpen naar grove middelen. Sponsoren inzetten om aandacht te krijgen, veel vrouwelijk schoon in de strijd werpen, het woord "sex" vaak laten vallen in onze blog, of vaak van auto wisselen, het zijn zo maar wat voorbeelden van onze activiteiten die ons de nodige belangstelling verschaffen. Maar één ding heb ik nog vergeten: onze superioriteit op het gebied van parate kennis. Dat heeft met leeftijd te maken, maar ook met het Google-gedrag van de jeugd van tegenwoordig (zeg maar iedereen onder 50). En dit surplus aan kennis kunnen we nu mooi combineren met ons ouderwetse, ik zou haast zeggen klassieke, kerstgevoel. Daarom presenteer ik hier vol trots:

Bike's Kerstpuzzel

Jullie kennen alle antwoorden natuurlijk al, dus richt ik me bij wijze van uitzondering op onze lezers.

Beste lezers, doe mee met Bike's Kerstpuzzel!!! Hoe? Reageer op deze blog, dan kunnen anderen ook meedoen in de discussie - hoe meer hoe beter! Wees creatief in je antwoorden, maar zorg wel dat er met de eerste letters van de gevonden antwoorden een (hele korte) slagzin te maken valt! Zowel de juiste slagzin als de gegeven antwoorden tellen mee voor de bepaling van de winnaar. Mailen, twitteren, alles mag, als het de feestvreugde maar verhoogt! Er zijn natuurlijk prachtige prijzen te winnen. Welke laten we nog even in het ongewisse maar het zijn dingen met eeuwigheidswaarde, dus geen doosje speculaas of een opblaaspop.

O ja, het soms geen makkie, maar met behulp van wat leeftijdgenoten van ons en de reeds gevonden letters moet het te doen zijn.

Dan volgen hier de vragen: 

Ach wat lief

1. Hoe oud zijn de Kenners gezamenlijk? Hint: we trekken alledrie al geruime tijd van Drees (antwoord in cijfers)

2. Hoe heet ons nichtje dat in Los Angeles woonachtig is? derde letter

Heerlijk badderen

3. Welke oud-Donarvoorzitter had een grote boot? derde letter voornaam

4. Welke Kenner heeft een kleine boot? derde letter 

5. Wat was het spelersnummer van Travis Reed in 2004? (antwoord in cijfers)

Chuck

6. De eerste coach die bij Donar werd ontslagen heette Chuck Campione. Hij had naast zijn coachschap een handeltje, wat niet erg gewaardeerd werd door het bestuur. Welk handeltje was dat? (noem het verhandelde artikel) vijfde letter

7. Welke oud-Donarspeler had een "brommer van de zaak"? eerste letter

Tijd voor nieuwe

8. Hoeveel bedpartners heeft Nike versleten? Antwoord in letters volgens het telsysteem van de Piraha indianen. tweede letter

9. Welke Kenner is een grote fan van Shaquille O'Neill? eerste letter

Oeh

10. Hoe heette de coach die op de speakertafel sprong tijdens de wedstrijd? (bonuspunten voor zijn andere eigenaardigheden) derde letter achternaam

11. Welke oud-Donarspeler wilde na zijn basketbalcarrière vliegtuigtechnicus worden, maar werd wiskundeleraar? laatste letter achternaam

Hier niet

12. In welke provincie woont Vike? vijfde letter

13. Welke plaats in het Noorden speelt een belangrijke rol in het leven van alle drie de Kenners (Groningen is niet het goede antwoord!) tweede letter Bonus: waarom?

14. Welk Gronings bedrijf wilde Donar wel sponsoren maar mocht dat niet? zevende letter

Nog een paar maandjes geduld

15. Welke firma produceert die heerlijke zomerkoninkjes? eerste letter

16. Tel bij de eerder verkregen getallen het geboortejaar van Prins Willem V van Oranje op en beschouw dat getal als één antwoord.

Ja deze

17. Welke oud-Donarspeler is dit? >>> tweede letter achternaam

Martinihal

18. Op de plaats waar nu Martiniplaza staat, stond voor die tijd een...  derde letter




19. Hoe heette de eerste directeur van Martiniplaza - toen de Martinihal? laatste letter achternaam

Veel succes!

Met kerstige groet,

Bike

161212: Ontslag

Ikes,


Op 13 oktober van het afgelopen jaar schreef ik in deze blog een stukje onder de titel “De menselijke maat”. Het lijkt er op alsof de geschiedenis zich aan het herhalen is want ruim een jaar later zou ik hetzelfde stuk bijna ongewijzigd zo weer kunnen publiceren. Zo gemakkelijk zal ik me er echter niet vanaf maken.

Gisteren drie kwarten erg goed basketbal gezien tegen Magixx, gevolgd door een zwakker laatste kwart. Persoonlijk heb ik genoten van ‘good old’ Michael Kingma en ‘good iets minder old’ Rogier Jansen. Met name de laatste lijkt duidelijk van grote toegevoegde waarde voor dit team want voor het eerst dit seizoen konden we genieten van zeer fraaie en duidelijk ingestudeerde aanvalspatronen. Staan we daarmee al op de Grote Markt in mei? Welnee, daarvoor is het team nog veel te wisselvallig maar we hebben met z’n allen wel kunnen zien waartoe deze ploeg in staat is. Dat geeft in ieder geval deze burger weer moed. Wat mij minder moed geeft is het feit dat er in ons regionale dagblad vooral de nadruk wordt gelegd op een eventueel dreigend ontslag van onze coach. Nu wil ik de brengers van het nieuws niet direct de schuld geven van het nieuws maar als ik reporter van de krant was geweest had ik zo’n stuk wel met een andere insteek geschreven. Enfin, het zij zo, we moeten het er maar mee doen.

NOT

Moet deze coach op dit moment worden ontslagen? Ik vind van niet. Is hij dan niet medeschuldig aan het wisselvallige presteren dit seizoen? Natuurlijk is hij dat wel. Maar daar is de club zelf ook schuldig aan. Het aanstellen van een coach die nog geen enkele ervaring had bij een ‘topclub’ (die aanhalingstekens staan er niet voor niets) getuigde van durf . Durf om risico’s te nemen. Het zou de club sieren wanneer men ook de consequenties van dit soort risico’s op zich zou nemen. Wanneer men (daar is ie weer) de menselijke maat zou hanteren. Donar is een club die mij en jullie tot in de dunste aderen in het bloed zit. En natuurlijk willen we allemaal kampioen worden. Maar moet dat ten koste van alles? “Dat is topsport”, hoor ik jullie roepen. “Hij had moeten weten waaraan hij was begonnen. Als je niet wint lig je er uit, zo simpel is dat”. Ik zie dat toch echt anders. Ik wil trots zijn op mijn club, liefst met een kampioensbeker in de hand, maar ik wil vooral trots zijn op een club die nooit vergeet dat het nog meer om mensen dan om resultaten gaat. En ik ben er van overtuigd dat je ook op die manier kampioen kan gaan worden, al is die weg wellicht langer. Laat de club een statement maken. Laat ze zeggen: “wij ontslaan geen werknemer die zijn stinkende best doet maar helpen hem om zijn werk beter te doen”. Dát is een club waar ik trots op wil zijn. Zorg voor goede trainingsfaciliteiten (laten we eerlijk zijn, trainen in een gymnastiekzaaltje in Leek is een topclub onwaardig), stel voor mijn part een goede assistent aan die de coach kan ondersteunen in zijn werk. Laat zien dat je achter je werknemer staat en je zult zien dat dat zich uitbetalen zal.

Ikes ik weet het, ik ben een roepende in de woestijn. Topsport gaat niet samen met aardig voor elkaar zijn. Mag ik dat dan in ieder geval jammer vinden?

Vike
PS. De opzet van deze blog was om met een knipoog te palaveren over onze club. Die knipoog is vandaag even niet gelukt. Volgende keer beter.
Trek eens aan m’n vinger Bike…

271112: Basketbal is emotie

Ikes,

Een weekje geleden zit ik rustig te kijken naar Boer zoekt vrouw, of in dit geval Boer zoekt Man, belt me daar opeens nichtje Dike. Wat ik wel niet dacht, zegt ze. Ik zeg:

Dikemobiel

hoezo? Ze zegt: Waar zijn jullie wel helemaal mee bezig? Wat bleek: ze was via internet ook aan het kijken naar BZM en het beviel haar maar niks. Ze vond dat zo'n programma zich moest beperken tot mannetjes en vrouwtjes. Ik zeg nog: je bent zeker ook tegen het homohuwelijk, haha! Ze is dus inderdaad tegen het homohuwelijk. Dus. Nou vraag ik je. Een grotere pot (excusez le mot) moet nog worden uitgevonden en dan ben je tegen het homohuwelijk! Ik zei nog dat zij als halve Amerikaanse nu zeker ook ging geloven in dat verhaal van Hansje Brinker en die dijk. Hoezo, zegt ze, is daar iets mee dan?

Enfin, na wat heen en weer gebakkelei hebben we de zaak weer behoorlijk gladgestreken en uiteindelijk toch nog wel kunnen lachen om die rare Amerikanen en Nederlanders. Vooral jou vindt ze erg komisch, Vike. Ze leest je stukjes met veel genoegen, al was 

Bloemetjes en bijtjes

het maar omdat jij daar nogal wat ironie in verwerkt en dat kennen ze in LA niet. Ironie is natuurlijk voorbehouden aan volkeren die iets te klagen hebben en dat hebben Amerikanen niet. Die blijven altijd optimistisch, ook al stort de hele wereld voor hun neus ter plekke in elkaar. En aangezien jij toch wel een zwartkijker bent, Vike, ben jij de aangewezen persoon voor ironie, sarcasme of zelfs cynisme. Of interesseert het je niet meer zo? Dat kan natuurlijk. Wanneer je na al die jaren niet meer in gelooft in het basketbal in Nederland kan ik me indenken dat je je helemaal stort op de bijenhouderij. Het is natuurlijk wel opvallend dat die Geert Krops de laatste tijd steeds weer opduikt bij de Flames. Dat je je bijenkasten daar tussen de aardbeien hebt staan snap ik, maar je kunt ook overdrijven. Of heb je hem nu eindelijk als stersponsor weten te strikken?

Er was eens...

Ik kijk trouwens regelmatig tv en dan gaat mijn aandacht altijd uit naar leuke soaps. Maar, Ikes, ik moet toegeven dat er niets gaat boven the real thing! Als het op tv vertoond zou worden zou niemand het geloven. Ik heb het natuurlijk over het Nederlands basketbalteam. Fantastisch! Een wereld van discussie en idioterie, op basis van een idee dat te absurd is om te beschrijven. Denk je in dat de vertegenwoordigers van Ganzedijkse Boys 6 en Eenum 12 mogen beslissen over de toekomst van Robin van Persie en Arjen Robben. En dan na lang wikken en wegen besluiten dat ze die uitslovers in het oranje twee jaar op non-actief zetten omdat het bondsbestuur een gat in de hand heeft. Geweldig toch? Never a dull moment, dat is toch wel de juiste karakterisering van ons favoriete wereldje.

Wisten jullie trouwens dat er ook tussen Kerst en 2013 een hoop te beleven is voor de basketballiefhebber? Binnen jullie actieradius met rollator en/of scootmobiel valt namelijk ook de Groninger Basketball Week! Dàt is pas leuk. Onze coach wil graag goed  

Hallootjes!

presteren op het toernooi zei hij tegen me. Dan is het goed te weten dat ze op die Gbbw wat teams zullen tegenkomen die bestaan uit blokken gewapend beton, dan wel een stel ratelslangen met een bal. Daar zijn die van Den Bosch en Den Helder maar lammetjes bij. Ik zeg: als je dat overleeft kun je alles aan. Maar het mooiste van die Gbbw is natuurlijk de komst van de Luvabulls. Hebben jullie die foto gezien op de site? Zo! Nou, heren, we mogen dan wat ouder zijn, we tellen nog wel degelijk mee en dat zullen we ze laten merken ook! Ik heb me alvast aangemeld als team liaison van die lieve meisjes. Lijkt me wel een strategische baan.

Op weg naar een coachbaan

Met verwachtingsvolle groet,
Bike

PS1 Vike, heb je Steves nieuwe kapsel gezien? Eng hè? Heb ik je toch een mooi excuus bezorgd om hem niet meer zo leuk te vinden.

PS2 Nike, ga jij ook nog iets doen bij de Gbbw? Parkeerwacht of zo?

191112: Sukkels en spruitjes.

Lotgenoten,

Zoals gebruikelijk behandel ik af en toe op deze plaats de binnengekomen post. Uiteraard niet de tientallen huwelijksaanzoeken aan Nike of de vele aanbiedingen van autohandelaren aan Bike, maar post die er toe doét. Deze week viel er een interessant bericht binnen in de Kenners postbus.
Het bericht was een reactie op de prachtige blog van Nike van 10 november jl. (lees die gerust nog eens na) en ging als volgt:

He groningse blaaskaken!. Staan we na een paar wedstrijden weer met beide beentjes op de grond?Zoals ieder jaar gebruikelijk staan jullie weer op de Grote Markt. Het hoogste budget maar wederom weer niet de beste spelers. sukkels!

Als liefhebber van een goed stukje proza kan ik dit soort berichten wel waarderen. Daarnaast slaat de schrijver (die overigens om onbegrijpelijke redenen anoniem wenst te blijven) de spijker volledig op zijn kop. De kwalificatie 'Groningse blaaskaken' is zeer spitsvondig en terecht gevonden, te meer omdat ondergetekende zich daar niet op aangesproken voelt daar hij al weer vele jaren terug is op zijn Drentse roots. Uiteraard staan wij ferm met onze beide beentjes op de grond. Dat wil zeggen: zo lang we het volhouden want de jaren gaan inmiddels tellen heren! Dan ben ik afgelopen week nog op de Grote Markt geweest, dus alweer een plusje voor deze oplettende lezer! De zin met betrekking tot het hoogste budget kan ik niet helemaal verifiëren maar wat dondert het, hij zal wel gelijk hebben. En dat de beste spelers in Den Bosch zitten weet iedere sukkel. Wat me brengt tot de eindconclusie: Sukkels! Ik mag ter plekke knap worden als ik lieg, maar heb ik dat ook al niet vaak naar jullie geroepen? Kortom, op deze plaats mijn welgemeende dank aan deze goedwillende en ter zake kundige bijdrage van iemand die ongetwijfeld een vriendelijke en neutrale basketbalsupporter zal zijn. Dit soort berichten onderscheidt ons van de apen. Toch?

Sukkels!

Rogier is weer thuis. Inderdaad. En, ik moet het eerlijk bekennen, daar wordt ik toch wel een beetje blij van. Als liefhebber van de mooiste actie uit de basketbalsport, de assist, geniet ik van de ene na de andere mooie pass (mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.)waarop hij ons trakteert. Goed, zijn schot valt dan nog niet maar onze ploeg wordt er beter van als hij speelt. Zijn we dus de gedoodverfde kampioenskandidaat? Nee, nog lang niet en misschien gaat het ook wel niet gebeuren maar wat geeft het, zo lang ik kan genieten van een paar mooie acties per wedstrijd hoor je mij niet zeuren. Mevrouw Vike hoort mij dan wel weer zeuren maar daarom is ze dan ook met mij getrouwd. Dit laatste overigens volledig off topic.

Dan kunnen we natuurlijk niet om de laatste ontwikkelingen heen van onze nationale trots: het Nederlands (met een hoofdletter) Basketballteam! Een briljante oplossing van de bond: we zitten wat krap bij kas dus wat doen we: we mikken gewoon het eerste herenteam eruit! Kijk, dat is nog eens doorpakken. Zeg nu eens eerlijk, het slaat toch ook nergens op, die landjes die tegen elkaar spelen. Volkslied erbij, en maar doen alsof je trots bent om voor je land uit te komen. Weg er mee! Ik durf te wedden dat Rogier er ook blij mee is want die had sowieso al moeite met het elfde couplet van ons Wilhelmus. Dat scheelt weer studeren.

Volkslied? Onzin!

De andere sporten kunnen een voorbeeld nemen aan de wijze mannen van onze basketbalbond. Louis van Gaal: hou eens op met dat oranje voetbalploegje van je! Opdoeken die handel! Daar zit toch niemand op te wachten? Zijn wij nu zo slim of zijn zij nu zo dom? Kost allemaal geld, ze worden toch geen kampioen dus wie zit daar nu nog op te wachten? Onze spelers hebben weer meer vrije tijd dus dit is een win-win situatie. Briljant, ik heb er geen andere woorden voor. Als ik onze briefschrijver van hierboven dan toch nog even mag quoten: Sukkels! In de meest positieve zin van het woord natuurlijk.

Spruitjes!

Allemaal goed nieuws dus deze week. Vanavond gaan onze spelers koken met een aantal BBC leden. Wat zou Rogier maken? Spruitjes? En Maurice? Een bal gehakt met appelmoes? Hakim zal wel weer voor zijn geliefde stamppot Andijvie gaan. Met jus natuurlijk. En natuurlijk eten ze als toetje Aardbeien met ijs. Van Krops, dat spreekt vanzelf.

Donderdag uit tegen Den Bosch. Daarna thuis tegen Leeuwarden. Ik heb d'r al weer zin in. Hopelijk worden we niet dood gegooid met Sinterklaasgedichtjes want daar kan ik ab-so-luut niet tegen. Maar goed wie dicht er nog tegenwoordig. Dat doen alleen sukkels.

Vike.

PS. Als de Lakers verliezen verliest Nash tegenwoordig ook. Moet ik dan verdrietig zijn of juist blij? Vroeger was alles veel duidelijker. Echt waar.
PS2: Maar eens de Vismarkt proberen?

101112: Rogier is weer thuis

Donderdag 8 november 2012. Net terug uit het zwembad, waar ik deze keer zowaar acht baantjes binnen het uur had gezwommen, was het tijd om de computer uit het jaar nul weer eens aan te zetten.

Dat wij Kenners na een cursus van 3 dagen inclusief overnachtingen nu eindelijk twitter enigszins onder de knie hebben is op zich al een hele prestatie. Dat bijna 200 volgers dat gebrabbel van ons ook nog eens graag willen lezen is helemaal bijzonder. Nou ja, gebrabbel.. Kenner zijn brengt wel verantwoordelijkheden met zich mee en u weet, wij schrijven geen onzin. Als je door Koninklijk besluit zo een hoofdletter mag gebruiken dan brengt dat integriteit, kennis en een hoog waarheidsgehalte met zich mee. Beatrix was niet moeilijk te overtuigen maar ze zei er toen wel bij “Heren, een geintje is leuk maar het gaat om de boodschap”. En natuurlijk heeft ze helemaal gelijk. Wij kennen onze rol en houden ons aan de Koninklijke regels.


Maar terug naar die ochtend. Natuurlijk wisten wij al lang dat het speelde maar we moesten onze mond houden. De musketier belde de afgelopen maanden wekelijks hoe het in Groningen allemaal ging en braaf gaven we om de beurt antwoorden op zijn vragen. Hij wilde graag terug en na intern beraad waren wij er ook al snel uit. Dat was al in augustus. We verwezen hem toen meteen door naar Mister Donar en dachten dat alles in een poep en een scheet wel geregeld zou zijn. Maar dat viel even tegen. Zijn naam mochten we simpelweg niet noemen want de onderhandelingen liepen nog en dan moet je geen slapende honden wakker gaan maken. Maar dat het goed zou komen was natuurlijk meteen al een feit. Rogier zou zonder twijfel weer naar Groningen komen en we wisten meteen al dat de stad even op haar grondvesten zou gaan trillen. En afgelopen donderdag was het dan zo ver. Het vuistdikke contract was getekend en het nieuws werd meteen naar buiten gebracht.

Nu moet u niet denken dat Rogier zoveel noten op zijn zang had. Nee hoor, zo’n contract gaat over praktische zaken die voor sommige mensen heel belangrijk zijn. Bij de één is het een A4tje, bij de ander een boekwerk. Alleen al de kleur van het dekbedovertrek is in dit geval in 4 bladzijden omschreven. Zo gaat dat tegenwoordig soms met topsporters. Geen hoge eisen maar wel belangrijke details. Wij vinden het wel prima. Geen ruis op de lijn maar helderheid.


Maar terug naar donderdag. Twitter, facebook, het internet ontplofte bijna. Rogier Jansen naar Groningen en iedereen mocht, nee moest het weten. Ook ik viel even van mij stoel. Het is toch even schrikken als het zo op je veel te kleine beeldscherm verschijnt. Maar het feit kon nu eindelijk bekend worden gemaakt. Ik stond weer op en liep naar de keuken. Met een grijns van oor tot oor vulde ik het borrelglas en dacht even terug aan 27 mei 2004. De driepunter die hij in de verlenging in Den Bosch feilloos binnen schoot zal ik nooit meer vergeten. Hij was 19 en nog zo groen als gras. Onder de bezielende leiding van Ton Boot werd hij kampioen van Nederland en Groningen vierde feest.

 

Nu acht jaar later is hij weer in Groningen en gaat hij ons zijn kunsten laten zien. Op zijn shirt staat nu GasTerra Flames. Zijn periode in Den Bosch hebben we hem al lang vergeven. Coach Korner heeft er soms nog slapeloze nachten van. Ach, je doet soms wel es gek, wij weten er alles van. Zo gaat dat in topsport. Als volgend seizoen Matt Bauscher hier weer speelt zal iedereen een dag in de war zijn en vervolgens dansen we weer samen de bostella. Rogier past bij ons en hoort in Groningen. Voor ons geen verrassing en ik kan u zeggen, voor hem ook niet. De verloren zoon is terug en zo hoort het ook. Zijn rugzak is tot de nok toe gevuld met ervaring en dat kunnen we wel gebruiken. Zijn collega’s zullen even moeten wennen en de coach begint aan weer een nieuwe uitdaging in zijn leven maar de doelen zijn helder.

 

Morgen is het zover. Morgen zal hij door Martin aan ons worden voorgesteld. Ik kan niet wachten. Morgen sta ik, hoe krakkemikkig ook, en met een glimlach van oor tot oor klap ik in mijn handen als hij de hal vanuit de catacomben binnenloopt. Rogier is weer thuis en de Kenners zijn blij. Met hem erbij wordt alles nog mooier dan dat het al was. Welkom terug Rogier!

 

 

Nike

271012: Ja, Kunst!

Beste Ikes,

Jullie hadden niks door, hè? Dat ik opeens zomaar weer in Frankrijk zat. Ja, je mag dan inmiddels een respectabele leeftijd hebben bereikt, dat wil niet zeggen dat je thuis achter de geraniums (of in mijn geval cactussen, iets anders houdt het bij mij niet vol) hoeft te blijven zitten. Tenminste, zolang je een beetje "ter been" blijft. Sinds het heengaan van mijn geliefde Petronella heeft het reisvirus mij danig in de greep. Misschien is het gewoon interne onrust, je ne sais pas. Maakt ook niet uit, het was in elk geval een stuk aangenamer qua temperatuur dan hier.

Tijdens mijn verblijf in het land van Hollande heb ik mij een beetje verdiept in de beeldhouwkunst. Daar komt toch wel meer bij kijken dan wat klei in mekaar flansen of wat brons in een malletje gieten, zo merkte ik toen ik op bezoek was bij een plaatselijke beeldhouwer. Maar zou het niet geweldig zijn om zelf een standbeeld op te kunnen richten van iemand die je bewondert? Bijvoorbeeld van Held Bert? Eerlijk gezegd zou ik een buste van ons Kenners op het voorplein van Martiniplaza ook wel kunnen waarderen. Benieuwd of iemand die uitdaging aan wil gaan.

Hoe dan ook, jullie zagen vast met afgunst mijn mooie plaatje op Twitter met die twee klassieke auto's waarvan ik het merk niet mag noemen, maar de ene had de bijnaam Snoek en de andere staat bekend als de auto die Johan Cruijff heeft gehad. (Auto)Kenners weten nu genoeg. Dit zijn namelijk geen auto's, maar Kunstwerken. Niet bedacht door ontwerpers, maar door kunstenaars. Ze zijn dan ook meer bedoeld om naar te kijken, in te zitten en overheen te aaien dan om in te rijden. Niet dat het een straf is er in te rijden, integendeel, maar het heeft een vervelend bij-effect: het veroorzaakt onderhoud. Veel onderhoud. Voor mijn gevoel is dat vaak zo bij kunst. Je moet het onderhouden en het kost een verschrikkelijke bult geld. Vike, jij als tamboer-maitre moet daar alles vanaf weten. Wat kost nou zo'n pakkie? En zo'n ding dat je de lucht in gooit (geen idee hoe dat heet)?

Ik moest daar ook even aan denken toen ik Jamal Boykin bezig zag met zijn schilderwerk. Het ziet er beslist niet onverdienstelijk uit. Niet dat Rembrandt nu ineens diep door het stof zou moeten of zo, maar toch. Ik zou hier toch wel het labeltje Kunst op durven plakken. Helaas is het slechts een enkeling gegeven van zijn of haar kunstwerken te leven, ingenieurs uitgezonderd. En dus kunnen we ook nog een tijdje blijven genieten van zijn kunsten op het basketbalveld.

Een andere kunstenaar in ons team is wat mij betreft Maurice Miller. Ik ben namelijk een groot liefhebber van de Assist, wat mij betreft een zwaar onderschatte kunstvorm. Er schuilt iets onverwachts en moois in iedere goed uitgevoerde assist. Vooral het verrassingseffect is daarbij belangrijk. Een van de eigenschappen van een goede assist is natuurlijk dat alleen de gever en de ontvanger hem hebben zien aankomen. Het is dus een klein stukje non-verbale communicatie tussen twee personen, waar wij met z'n allen van mogen meegenieten. Dat Maurice nog meer kan, zagen we gisteravond. Ik moet zeggen dat het wel een verademing is om iemand in je team te hebben die tijdens het uitglijden met bal denkt:"hé, ik denk dat de possession-pijl op de jurytafel onze kant op wijst. Laat ik niet moeilijk doen en de bal gewoon effe vasthouden, dan kunnen we daarna een fatsoenlijk aanvalletje opzetten". En dat alles in 1/10 seconde.

Misschien moet jij ook eens wat meer gaan doen op artistiek gebied, Nike. Jij hebt er wel het hoofd voor, vind ik. Met die wilde haardos en ongeschoren bakkes heb je af en toe wel iets van Jan Wolkers, maar dan weer niet zijn stemgeluid. Jammer, want een gek stemmetje helpt wel. Of een vreemd loopje. Veel roken trouwens ook. En jong sterven, want "Ars longo, vita brevis", nietwaar?

Bike

PS Wanneer gaan we nou eens los met die internationale site? Straks speelt GasTerra Flames verdorie Euroleague en dat hobbelen wij weer achteraan. Ik had Dike nog zo gevraagd wat flitsende teksten aan te leveren. Prioriteiten, Dike!

141012: Van de Wallen in de sloot

Vrinden,

Ik zit weer eens in een enorme identiteitscrisis. Het zit zo: afgelopen zondag ben ik ons kluppie achterna gereisd naar Amsterdam. Inderdaad, eindelijk mogen we weer tegen Amsterdam. Zoals jullie weten was er in het verleden niets leukers dan winnen van Amsterdam. Ok, winnen van Den Bosch is ook leuk maar Amsterdam verslaan, dat maakte ieder basketbalseizoen weer helemaal goed. Het begon al bij aankomst bij de Sporthallen Zuid. Chagrijnige beveiligers stonden nog nét toe dat we naar binnen mochten maar daar bleef het dan ook bij. Als supporter uit Groningen kreeg je steevast het allerslechtste plekje in de zaal toegewezen, liefst zodanig gesitueerd dat je de helft van het speelveld sowieso niet kon zien. En dan het programmaboekje. Volgeschreven met anti-Groningen teksten, druipend van afgunst en nijd, het ene artikel nog kwaadaardiger dan het andere. Eén grote ergernis. Van het Amsterdamse publiek hadden we nooit last want dat kwam er niet maar daar had de club iets op gevonden: applausbandjes! De eerste keer dat ik daar was kan ik me nog goed herinneren. Amsterdam scoorde een punt (of twee) en daar galmde het applaus door de zaal. Stomverbaasd keek ik om me heen. Waar kwam dat opeens vandaan? Toch niet van die anderhalve Amsterdamse supporter aan de overkant die wél dich bij het veld mochten zitten? Nee, het applaus bleek uit de geluidsinstallatie te komen en was waarschijnlijk opgenomen in Groningen. En daar kon ik me dan wederom enorm aan ergeren.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik die ergernis wel prettig vond. Want daardoor had je een vijand, een club waar je ab-so-luut van moest winnen. Die ergernis maakte winnen in Amsterdam het leukste wat er was. En dat brengt mij dan tot mijn identiteitscrisis. Winnen van Amsterdam is helemaal niet zo leuk meer. Want Amsterdam, dat is een hartstikke sympathieke ploeg geworden. Je zult het niet geloven, maar afgelopen zondag wenste de diensdoende portier in de Apollohal mij zelfs een prettige wedstrijd! Terwijl ik toch overduidelijk getooid was in mijn GasTerra Flames supporterspakje! Applausbandje? Hadden ze niet! Ze hadden écht publiek! Leuke mensen ook nog! En een leuk, jong en enthousiast team met sympathieke gasten als Aron Royé, Harvey van Stein en Patrick Faydherbe! Eerlijk gezegd jongens, ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Voeg daar nog eens bij het hoge Amsterdamse gehalte van onze eigen ploeg (met een halve Amsterdammer aan het roer) en je snapt mijn verwarring. Natuurlijk, we wonnen en natuurlijk, dat is mooi maar ik miste het sliep-uit gevoel. Weer een zekerheid weg, ik zweer je: het hólt achteruit in basketballand.

Harvey? Zeker, die speelde mee. En, eerlijk is eerlijk, dat deed ie helemaal niet zo slecht. Zijn ervaring kan deze jonge Amsterdamse ploeg goed gebruiken en het schieten van afstand is ie zeker nog niet verleerd. Ik weet niet of hij het gehoord heeft maar bij iedere score van hem heb ik even geklapt. Gewoon, omdat ie het verdiende.

Op de tribune naast me zat een hoogblonde Amsterdamse dame. Die kwam van de Wallen. Tenminste dat dacht ik te kunnen concluderen, want ze had een boezem om "u" tegen te zeggen, zo eentje die wij op de Groninger klei nooit tegenkomen. Voeg daarbij een zwaar geplamuurd gezicht, een jurkje met tijgermotief en je snapt mijn constatering. Van basketbal had ze geen verstand maar tot mijn grote vreugde sprong ze bij iedere Amsterdamse score juichend op. En ja, als je dan in levende lijve vele malen de strijd mag aanschouwen tussen een gelanceerde boezem en de zwaartekracht ja, dan heb je gewoon een fijne middag. Van mij had Amsterdam wel wat meer mogen scoren. Maar ik dwaal af...

Ons team speelde precies zoals wij Kenners het graag willen zien. Lekker hard werken voor elkaar, goed rebounden, geconcentreerd met een mooie dosis werklust. We wonnen terecht en zonder nu weer die sloot in te moeten om te zoeken naar oude koeien: het was weer leuk in Amsterdam. Ik heb zo'n idee dat ik er wel aan kan wennen, identiteitscrisis of niet.

Vike

PS. Na afloop wilde ik nog even de Wallen opzoeken voor een leuk souvenir. We waren tenslotte in de buurt. Mevrouw Vike vond dat niet zo'n goed idee. En zo reed ik toch nog chagrijnig terug naar huis. Some things never change...

021012: Bemiddelen en klappen met Harvey

Vrinden,

Eerst even nog over de open dag van ons cluppie. Dat het een succes was staat buiten kijf maar ik heb toch wel wat kritische kanttekeningen. Dacht MartiniPlaza dat er maar een handje vol mensen zouden komen? Is het niet logisch dat je het beschikbare eten en drinken aanpast aan de hoeveelheid mensen? Nike heeft zich verbaasd over de lange rijen en de beperkte keuze. Wat een toestand zeg. Heb je de kans om te scoren, laat je hem gewoon liggen. Ik snap dat niet. Maar goed. De frikadel smaakte wel goed en thuis heb ik na afloop nog een eitje gebakken. Je moet toch wat.

En dan het tweede. Gedurende het hele Forum wilde ik een vraag stellen maar kreeg door mijn slijmbeursblessure mijn arm niet omhoog. De beste man met de microfoon had het dus niet door en bleef aldoor maar hangen bij die man vooraan met zijn blauwe petje. Hij stelde ook wel goeie vragen hoor maar mijn vraag werd niet gesteld. Eigenlijk was de vraag heel simpel: waar koop jij jouw pakken Hakim? Hij zag er weer strak uit afgelopen zaterdag. En zo hoort het ook voor een coach in Groningen. En daarnaast, we hebben een kant van hem gezien die we nog niet wisten, de rol van bemiddelaar. Coach Jurgen van Leuven is een rare man maar dat wist iedereen al. Qua kleding mag hij de veters nog niet strikken van Hakim maar dat hij ook nog, nota bene, tijdens een oefenwedstrijd zijn ploeg van het veld wilde halen omdat Frans een beetje (te) streng was? Het moet toch niet gekker worden. Hakim bemiddelde en regelde alsof het niks was. Rutte en Samsom zouden er een hele goeie aan hebben maar die kans geven we ze natuurlijk niet. Hij blijft gewoon in Grunn.

Bij de speluitleg heb ik trouwens iets gehoord wat ik echt nog niet wist. Jammer dat jullie daar niet bij waren. Wist je dat een speler theoretisch gezien wel 5 technische fouten in één wedstrijd kan oplopen? Laten we dit maar even onder ons houden want de status van Kenner komt hier bijna even in het geding. Ssstt.

De coach was maar wat trots dat zijn eigen dochter meeliep bij de spelerspresentatie maar bij een volgende keer is het wellicht verstandig om haar eerst een middagdutje te laten doen. Terwijl de hele zaal onder de indruk was van het gebeuren had zij zoiets van, mag ik ff liggen… Of zou Hakim de hele nacht van de spanning door huis hebben lopen stuiteren en de rest uit de slaap hebben gehouden. Dat kan natuurlijk ook. We weten het niet maar vriend Arnold maakte er wel een prachtig kiekje van.

 

Gisteren ben ik trouwens even weer bij Geert op bezoek geweest. Je weet wel, de grote baas van de firma Krops. Hij vertelde dat andere clubs zich ook al hadden gemeld maar ik heb hem kunnen overtuigen dat sommige dingen in basketballand gewoon echt niet kunnen. Dat Bauscher naar de Bossche Bollen is gegaan valt daar bijvoorbeeld onder. Dat kan dus niet. Zijn blessure zal louter toeval zijn maar aan de andere kant, toeval bestaat niet. Geert legt de verzoeken van Zwolle en Leeuwarden gewoon naast zich neer en dat is een verstandige keuze. Overigens, ik heb weer een nieuwe lading meegekregen. Kan zo langzamerhand geen aardbei meer zien dus ik zal jullie de komende dagen even wat brengen. Nog een tip, ze smaken ook uitstekend in de vanillevla!

 

Hebben jullie ook meegekregen dat Harvey nu weer aan het spelen is? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Van assistent  bij de mooiste club van Nederland tot speler van boven de dertig in 020. Ergens is er duidelijk iets mis gegaan. Maar, elke nadeel heeft zijn voordeel. Het cassettebandje met ‘defense’ en het handgeklap was namelijk zoekgeraakt in Amsterdam. Complete stress bij het bestuur.  Maar tadaaa… Harvey is gearriveerd en zoals jullie weten, als hij iets goed kan dan is dat wel klappen!  De ploeg heeft in een geluidsstudio het woord opnieuw opgenomen en Harvey heeft op zijn onvolprezen en deskundige manier garant gestaan voor het handgeklap. Kijk, dat is nou nuttig gebruik  maken van de manschappen. Ik snap dat wel.

Tot slot, de foto’s van ons weekendje Texel zijn eindelijk klaar. Het is maar goed dat Gike maar één dagje is langs geweest. Het is toch om je te schamen. Wie neemt nou zijn autoband mee op weg naar de centrale doucheruimte. Ttsss. Het is een aardige man maar qua gedrag en kennis nog echt geen Kenner, dat is toch wel overduidelijk. Maar goed.

 

 

Zeg Bike, hoe was eigenlijk het weekendje weg met de Zonnebloem?  En Vike, horen we nog iets over de wilde plannen van nicht Dike? Ik krijg haar niet meer te pakken. Jij nog post van haar gehad?

Zaterdag zien we elkaar natuurlijk weer. We beginnen de competitie tegen Weert. Ik heb Jim en Niels al even gesproken door de telefoon. Het komt goed, ze snappen hun rol heel goed. Niels heeft daar tenslotte nu ook alle tijd voor. Hij gaat het regelen. Oftewel, die punten zijn eigenlijk al binnen. En dat voor een prikkie.

Groet! Nike

280912: eRPee forever

Hoe vereerd ik mij een tijdje geleden ook voelde toen ik werd uitgenodigd af en toe een bijdrage te leveren op dit blog, ik voelde mij toch een beetje bezwaard. We kennen in onze rijke Donar-schrijf-historie namelijk een illustere voorganger. Een jaar of 15 geleden schreef hij in het programmaboekje van Donar: eRPee. Het mooie van deze figuur was dat hij ons een inkijk gaf in het persoonlijke leven, ja zelfs de zielenroerselen van de gemiddelde supporter onder de passende titel:”van de zijkant”.

Zo konden wij leren over vrouw en kinderen, de hond, de activiteiten in het dorp en wat zo’n supporter al niet meemaakt. Nu zijn wij “kenners” ook supporters. Misschien iets minder gemiddeld dan eRPee, want daar ben je kenner voor, maar toch. Ook wíj geven u als lezer een inkijkje in ons nog-best-wel-drukke persoonlijke leven. Ik moest aan hem denken omdat ook hij inmiddels op leeftijd is. Aangezien ik hem persoonlijk vrij goed ken, heb ik hem maar eens gepolst of hij het nog steeds leuk vindt om naar basketbal te kijken en af en toe eens verslag te doen van zijn leven langs de zijkant.

Een doodse (in dit geval bijna dodelijke) stilte viel mij ten deel. Ik wist wel dat hij uitstapjes heeft gemaakt naar de dierenwereld (paarden, honden, recentelijk zelfs koeien, geiten en konijnen), maar dat zijn interesse zo erg gezakt was, kon ik niet bevroeden. Bij mijn laatste bezoekje bleek zelfs de basket van de garagemuur te zijn verwijderd. Ik was geschokt. Ik dacht altijd dat het basketbalvirus zoiets was als koortslip: je kunt het wel onderdrukken, maar het piept altijd weer op. Niet dus.

U zult het derhalve moeten doen met deze drie wijze heren en hun voorkeuren. Dat betekent sjoelen, koersballen en de parenclub voor ouderen. À propos koersbal: u dacht zeker dat ik tegenwoordig geheel ben overgestapt op pétanque? Niets is minder waar. Ik ben n.l. nogal actief in diverse balsporten, dit in tegenstelling tot vriend Nike, die, zo begreep ik, zijn ballen al helemaal niet meer gebruikt. Nou Nike, “use it or lose it”, dat kan ik je wel vertellen!

En nu het het daar toch over hebben, Vike: het viel me op dat jij in de voorgaande blog steeds het woord sex gebruikt. By the way, erover praten is niet hetzelfde als de daad zelf, Vike. Maar waarom viel me dit op: omdat iedereen tegenwoordig seks schrijft. Jij dus niet, hetgeen betekent dat jij van de oude stempel bent (kan kloppen in jouw geval) óf dat je toch weer snuggerder bent dan dat je eruit ziet en hoger in de Engelstalige zoekresultaten wilt komen. En dat kan maar één ding betekenen: we gaan Internationaal! Ik heb al even nagedacht over een naam voor onze blog. Is “basketballconnaisseurs” iets?

Collegae, ik hoop toch wel dat het publiek morgen massaal aantreedt op de Open Dag. Al was het maar om de rollatorrace die ik glansrijk ga winnen. We mogen dan gisteren bij den Belg verloren hebben, het team verdient een grote opkomst, want het gaat onze harten stelen, daar ben ik zeker van. Een eventueel kampioenschap is geen direct doel meer voor onze coach, zo hoorde ik. En dat is misschien wel even goed, want kampioenschappen zijn zóó 2010!

Bike

PS Hebben jullie je in Assen ook vermaakt? Vooral de verloting was weer een daverend succes. Ik heb zelf een schoffel gewonnen. Dat kan geen toeval zijn. Ook aardbeien van Krops hebben een schoffel nodig.
PS2 Wat was Nikki onopvallend hè? Ik miste gewoon zijn gekke acties. Gelukkig hebben wij mannen als Boykin en Kingma. Gebeurt er tenminste wat!
PS3 Zoek maar es op Google afbeeldingen "basketballconnaisseurs"...

240912: Een bruggetje naar sex, onzin en aardbeien.

Broeders,

Tja, het was even slikken, de Partij voor de Kenners heeft het niet gered deze verkiezingen. Toch mogen we er trots op zijn dat, dankzij onze lijstverbinding, de 50+ partij in de 2e Kamer is gekomen. Wel vreemd dat Henk Krol in geen enkel interview een dankwoord aan ons adres heeft uitgesproken. Zo zie je maar weer, het is goed dat we tijdig uit de politiek zijn gestapt, de Kenners zijn gewoon te eerlijk voor dit soort spelletjes en kunnen zich beter weer gaan bezighouden met dat spel waar ze wél veel verstand van hebben.

Michael 'over my dead body' Kingma

Bovenstaand bruggetje brengt me dan op de oefenwedstrijd tegen Zwolle, afgelopen zaterdag. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Niet door Jessey Voorn, want dat die jongen goed kan schieten wisten we al lang en dat hij aan de vooravond staat van wat wel eens een heel mooi seizoen kan gaan worden ook. Ook niet door Jason Dourisseau die de (prima!) pointguard Josh Margette van Zwolle het laatste kwart aan de ketting legde. JeeDie kan verdedigen als geen ander, waarschijnlijk is Josh die nacht nog enkele malen badend in het zweet wakker geschrokken. Ook niet van de oogstrelende passes van Maurice 'Nash' Miller. Guards zoals hij, jullie weten het, daar heb ik een enorm zwak voor. Voor een goeie assist mag je mij altijd wakker maken. Nee, de speler die mij verraste was Michael 'Wooky' Kingma. We hebben voorafgaand aan dit seizoen regelmatig discussies gehad over de al dan niet verstandige beslissing om Kingma aan te trekken en, eerlijk is eerlijk, ik behoorde steeds tot het kamp van de tegenstanders. Waarschijnlijk ben jij toch net een wat grotere Kenner dan ik Nike, want jij was steeds positief gestemd over Kingma. Dit valt me niet gemakkelijk maar ik moet het zeggen: waarschijnlijk heb je gelijk gehad. Is Kingma dan zo'n technisch begaafde speler? Euh, nee. Heeft ie dan zo'n bereconditie? Zeker niet, na 5 minuten spelen is z'n hoofd zo rood geworden dat hij op een aardbei met blond haar lijkt (over aardbeien overigens later meer). Nee, wat mij zo aan Kingma bevalt is z'n werklust en z'n 'over my dead body' mentaliteit. Wee diegene die een reboundje van Michael wenst af te snoepen, hij zal wensen dat hij nooit was gaan basketballen want Kingma stort zich met ware doodsverachting op de bal. Iemand met zo'n werkethiek mag van mij heel wat steekjes laten vallen, deze jongen gaat het goed doen in Groningen, let maar op.


Sponsored by Krops

Ik had nog wat spelregeltechnische zaken met jullie willen doornemen maar de recente gebeurtenissen in Haren dwingen mij om daar met voorrang aandacht aan te schenken. Wat een leuk feestje had moeten worden liep uit op een regelrechte relpartij in het dorp waar ooit (lang, lang geleden) nog eens mijn wieg heeft gestaan. Terwijl ik luiers volpoepte en vrolijk en onbezorgd de wereld inkeek had ik er geen idee van dat het mooie rustieke Haren nog eens het strijdtoneel van raddraaiers en ME'ers zou worden. Schande, iets anders kan ik er niet van maken. Schande ook aan de Harense bestuurders die het aan hebben zien komen en het desondanks hebben laten gebeuren. Maar vooral schande aan dat kleine groepje hersenloze tuig dat met geen ander doel naar Haren was gekomen om er een enorme rotzooi van te schoppen. Stuk voor stuk aan de schandpaal en ze door de Harense burgerij laten bekogelen met rotte aardbeien. Dat zal ze leren.

Ha, alweer een bruggetje. Ik weet niet of het jullie is opgevallen, maar er is iets bijzonders aan de hand. In de oefenwedstrijd tegen Veendam was het voor de eerste keer te horen. Praktisch iedere score werd opgedragen aan de één of andere aardbeienboer, een lokale sponsor die flink wat geld had gedoneerd om zijn naam zo veel mogelijk door de (overigens uit-ste-ken-de) speaker te laten roepen. Wat schetst mijn verbazing echter toen ik dezelfde naam ook in Assen weer veelvuldig hoorde. "Aardbeien van Krops, die moet je hebben!", zo brulde de (overigens kwalitatief veel mindere) speaker van de dag bijna schuimbekkend in zijn microfoon. Natuurlijk, sport en commercie gaan al jaren samen maar was dit nu echt nodig? Tijd dus voor een vergelijkend warenonderzoekje. De afgelopen dagen heb ik diverse aardbeien mogen testen en, ik mag ter plekke knap worden als het niet waar is, die Krops heeft inderdaad verdraaid lekkere aardbeien! 

Koopt allen aardbeien van Krops! (please!)

Een telefoontje was zo gepleegd en zo is Krops vanaf vandaag ook hoofdsponsor van de Kenners geworden. Jullie kunnen dus een aantrekkelijke financiele bijdrage tegemoet zien, het enige wat de sponsor van ons vraagt is om onze auto's in aardbeienrood te laten spuiten en wat reclameteksten erop te laten zetten. Lijkt me niet zo'n probleem. Sex ook niet trouwens.



echt waar!

Die allerlaatste zin slaat nergens op, maar ik had weer een bruggetje nodig. Naar sex dus. Nu weet ik wel dat jullie niet zoveel met sex hebben. Bike doet het al jaren niet meer, Nike wil wel maar kan niet en wat mij betreft is het allemaal veel te veel gedoe. Toch moet ik het woord sex diverse keren noemen in deze blog, want sex sells, zo heb ik mij laten vertellen door de media-adviseur van onze sponsor. Je zult zien dat we veel beter gelezen worden wanneer we vaak het woord sex gebuiken en ook onze sponsor (Koopt allen aardbeien van Krops!) is daarmee gediend. Als Krops blij is zijn wij blij en daar gaat het tenslotte om. In ieder geval staat er nu voldoende sex in deze tekst om de Googleranking van onze blog flink te doen stijgen.
Graag gedaan.

Bruggenloos dan maar naar het laatste onderwerp van vandaag. Ik weet het, veel onzin hierboven maar de gebeurtenissen in Haren zitten me nog niet in de koude kleren en na zoveel negativisme is het altijd goed om weer eens wat te relativeren. Toch wil ik nog serieus eindigen en dat is omdat we onlangs hebben moeten meemaken dat de site donarbasketbal.nl ter ziele is gegaan. En dat vind deze Kenner, eerlijk waar, echt doodzonde. Als er één website is geweest waar iedere Donar liefhebber zijn hart kon ophalen aan alles wat ook maar iets met deze club te maken had, dan was het wel de site van Eric Boorsma. Ik weet het, ik ben zelf erg kritisch geweest, maar dat was altijd vanwege het gastenboek en in het bijzonder de malloten (ook daar zijn ze) die daar aanwezig waren. Het gastenboek heb ik vaarwel gezegd maar de site ben ik blijven bezoeken. Jammer dat het voorbij is en mijn welgemeende dank aan Eric voor alle tijd die hij erin gestopt heeft. Hulde Eric en dank, veel dank.


Zaterdag open dag. Nu heb ik een idee. Op Wimbledon is het al jaren traditie om bakjes aardbeien met slagroom ter verkopen tegen waanzinnige prijzen. Dan denk ik: "wat op Wimbledon kan moet toch ook in de Martiniplaza kunnen?"  Ik heb binnenkort een andere auto nodig, vandaar.

Vike.



PS. Miller, de Nash van Groningen. Ik heb d'r verdomd veel zin in dit seizoen.
PS2. Deze blog werd u aangeboden door Krops aardbeien. Oh, wat zijn die lekker!

130912:Overlopers

Wat spannend he, die verkiezingen! Vooral wanneer je, zoals wij, zelf deelneemt. O, u heeft daar niets van gemerkt? Nou, wij hadden het vermetele plan opgevat om als Kenners zelf maar eens onze verantwoordelijkheid te nemen en hebben daartoe de Partij voor de Kenners opgericht. Het belangrijkste agendapunt van de partij: meer basketbal. Punt. In het begin liep de voorbereiding op rolletjes. De ene na de andere coryfee meldde zich aan en zo hadden we kort voor de 12e september niet alleen een mooi programma, maar ook aansprekende mensen. We weten inmiddels hoe het is afgelopen: vermorzeld tussen het geweld van PvdA en VVD haalden we geen enkele zetel. En wat doe je dan?

Als de nood hoog is, is de redding nabij (hoewel dit spreekwoord enkele drenkelingen van de Titanic waarschijnlijk iets minder aangesproken heeft. Ik kan me zo voorstellen dat je je allerlaatste krachten gebruikt om diegene die naast je in het water ligt en zoiets roept, een flinke dreun op z’n kop te geven). En dus gaan wij als Kenners overstappen. Overlopen, zo u wilt. Naar 50plus, uiteraard, want zoals vrijwel iedere Nederlander stemmen ook wij op onze eigen portemonnee. Hoorde ik daar iemand zeggen dat dat getuigt van weinig PvdK-hart? Hmmm. Dat doet ons toch wel denken aan een akkefietje uit de basketbalwereld, namelijk het overlopen van Matt Bauscher naar Eiffeltowers Den Bosch. Althans, zo wordt het door sommigen ervaren. Onder anderen die jongen met z’n bril die altijd zo hard schreeuwt, hoe heet ie ook alweer?

Hier snappen wij Kenners helemaal niets van. Misschien is het de leeftijd, waardoor je wijzer en/of milder wordt, maar ik denk van niet. Toen ik vroeger nog op de Nederlandse Middenstands Bank werkte, waren ze ook niet blij dat ik overstapte naar de Raiffeisenbank. Het zal in 1964 of daaromtrent geweest zijn en dat waren andere tijden, mind you! Maar werd ik ervan beschuldigd geen NMB-hart te hebben? Nee, natuurlijk niet. Ik werd hartelijk gefeliciteerd want men zag in dat een mens af en toe verandering wil om niet helemaal vast te roesten. En zo is het met basketballers ook. Clubtrouw? Dat is een woord uit de jaren zeventig en dan nog. Wij gunnen Matt het allerbeste en het zal me werkelijk worst zijn of Eiffel kampioen wordt met of zonder hem.

Oeps. Dat flapte er zo maar uit. Heeft u dat ook wel eens, van die überspontane opmerkingen, waarvan je eigenlijk onmiddelijk spijt hebt? Nou, ik had dat eens toen ik iets te aardigs zei over Jantina in het bijzijn van Petronella. Dat heb ik geweten! Wat ik precies zei weet ik niet meer (waarschijnlijk verdrongen), maar ik kreeg me toch de wind van voren! Dat was dan ook het begin van wat ik nu de “argwanende periode” pleeg te noemen. En dat is niet fijn, kan ik u zeggen, want het getuigt van wantrouwen. En als er één ding is waar je niet beter van gaat functioneren, dan is het dat. Dat geldt voor u, voor mij en zeker ook voor de spelers van GasTerra Flames. Daarom is het zo fijn te weten dat er binnen team en staf veel onderling vertrouwen heerst. We mogen dan geen Steve Nash of Shaquille O’Neal is ons team hebben, als TEAM gaan ze het heel goed doen. Let op!

Back on subject: de grote vraag is: worden we kampioen? We kunnen daar ja of nee op antwoorden, maar we kunnen ook kijken naar wat kampioenen maakt: altijd en overal je uiterste best doen en zien wat eruit komt. Als speler heb je het makkelijk en moeilijk tegelijk. Je best doen is niet eenvoudig. Je hebt wel es niet zoveel zin, slecht geslapen of laag gescoord op je computergame gisternacht. Maar het is ook makkelijk. Want je hoeft nooit méér te doen dan je best. Als de technische staf niet de juiste spelers bij elkaar gezocht heeft kun je daar niks mee, behalve je best doen om je aan te passen. Als er geen geld meer is en er spelers ontslagen moeten worden, is dat niet jouw verantwoordelijkheid. En als je team gewoon niet sterk genoeg is voor een kampioenschap, dan is dat maar zo. En het mooie is: het publiek ziet en accepteert dat. Wat wil je als speler nog meer?

Zeg Nike, ik hoor in de wandelgangen dat niet de financien, maar de tijd jou ontbreekt om een relatie aan te knopen die, laten we zeggen, wat langer duurt dan een half uurtje. Dat is ook lullig (excusez te mot)! Ik heb met je te doen. Hoe is het trouwens met de Micra? Ik zie je de laatste tijd steeds op de Zündapp...

Vike, het wordt nu wel eens weer tijd om je te richten op zaken die er toe doen (lees:Basketbal). Leuk hoor, al dat gezeil en gekampeer, maar spoel nou die algen maar es van je af en ga eens een training bezoeken of zo. Straks ben je nog Kenner-af... en bovendien sprak ik de bandleider en die zei dat ze al op zoek zijn naar een nieuwe tamboer-maitre. Dat kun je toch niet laten gebeuren?!

Met licht katerige groet,
Bike

PS De laatste tijd weinig van Gike gehoord. Zou die wel in de Tweede Kamer gekozen zijn? Ik zei nog tegen Mark: zet em nou niet te hoog, daar krijgt ie kapsones van!

240812: Open and shut

Ikes,

Ik snap het niet. Waarom doet nichtje Dike toch zo afwijzend tegen mij? Ze doet nu steeds net alsof ze me niet kent, maar dat is flauwekul. Misschien heeft het toch iets te maken met dat akkefietje dat ik had met Jantina. Maar dat is toch al wel dertig jaar geleden en mijn Petronella heeft me dat al lang voor haar heengaan vergeven, dus waarom dan toch zo bokkig... Jammer. Ook omdat ik graag nog eens bij haar  op bezoek zou gaan. Ze woont nog steeds in LA, zo begreep ik, en aangezien ik een grote fan van de Lakers ben, leek het me wel wat om een bezoekje aan het mooiste basketbal van de VS te combineren met een familiebezoekje.

Ik weet dat sommigen daar anders over denken, maar jongens, zeg nou zelf: Nash, Bryant, Gasol en Howard in 1 team. Dat is toch ongelooflijk? Ik weet wel dat er in diezelfde arena ook nog een dunkgraag figuur rondloopt bij zo'n ander teampje, maar ach. Wat heeft die gast nou voor prijzen gewonnen dan? En jullie kennen inmiddels mijn voorkeur voor hard werken en teamspel. Dus?

Hoe dan ook, misschien staat Dike niet zo open in het leven als sommige anderen. Ik heb daarvan nog weer een mooi voorbeeld meegemaakt afgelopen week. Ik sprak namelijk met iemand uit dezelfde stad als Dike, onze nieuwe man Jamal Boykin. Nou, als je toch ooit een persoon hebt ontmoet die open in het leven staat... Geen spoor van onzekerheid, verlegenheid en evenmin van arrogantie. Gewoon aardig en belangstellend voor de wereld om hem heen. Weet je wat ie zei? Dat ie bij een weiland ging staan kijken of ie misschien een paard of schaap aan zou kunnen raken, want dat had ie nog nooit gedaan als stadskind. Is dat bijzonder? Jamal vertelde dat hij ook in die week werd geïnterviewd door de jongens en meisjes van GasTerra Flames. Ik ben benieuwd, hoewel het me niet zou verbazen als ze er weer een saai verhaal van weten te maken. Nou, never a dull moment with Jamal, die garantie durf ik alvast wel te geven vanaf deze veelgelezen plaats.

Deze week bereikte mij ook het bericht dat donarbasketbal.nl er de brui aan gegeven heeft. Nou ben ik eerlijk gezegd meer Kenner van het spelletje dan van de mensen eromheen, maar die site is - was - toch een instituut en een goede bron van actuele informatie. Ik heb wel eens gecorrespondeerd met die jongen van Boorsma, maar ik ken hem niet persoonlijk, jullie? Ik denk: als je daar 13 jaar lang je ziel en zaligheid in gestopt hebt, dan moet er toch haast iets gebeurd zijn dat je daar zomaar mee ophoudt. Aan de andere kant: dat gastenboek - en dat was een belangrijk onderdeel van de site - van hem voorzag vroeger meer in een behoefte dan de laatste tijd. De meeste Kenners en zelfs wat would-be kenners waren al afgehaakt door dat ongenuanceerde geblaat van sommigen. En op de mening van een schaap zit niemand te wachten.

Zijn jullie er ook bij aanstaande Grunnens ontzet? Beetje vreemd hè, dat dat wordt georganiseerd door die 28augustus lui en dat ze het dan niet in hun eigen agenda zetten. Het zal wel met geld te maken hebben. Maar ik vraag me wel af of een andere tegenstander niet beter was geweest. Nu zul je zien dat die Meijer meekomt. Help me onthouden dat ik de rollator meeneem. Kun je geweldige enkelblessures mee veroorzaken, zo heb ik gemerkt.

Nike, je reageerde nog niet op mijn vraag naar je relaties en daarmee samenhangende financiële situatie. Ik ben toch wel benieuwd.
Vike, ik miste je op onze eerste Jeu de Boules na de vakantie. Heb je iets verrekt of zo? Of durf je niet meer na het optreden van Hakim?

Bike.

Foto Jamal Boykin: ©Arnold Meijer