101112: Rogier is weer thuis

Donderdag 8 november 2012. Net terug uit het zwembad, waar ik deze keer zowaar acht baantjes binnen het uur had gezwommen, was het tijd om de computer uit het jaar nul weer eens aan te zetten.

Dat wij Kenners na een cursus van 3 dagen inclusief overnachtingen nu eindelijk twitter enigszins onder de knie hebben is op zich al een hele prestatie. Dat bijna 200 volgers dat gebrabbel van ons ook nog eens graag willen lezen is helemaal bijzonder. Nou ja, gebrabbel.. Kenner zijn brengt wel verantwoordelijkheden met zich mee en u weet, wij schrijven geen onzin. Als je door Koninklijk besluit zo een hoofdletter mag gebruiken dan brengt dat integriteit, kennis en een hoog waarheidsgehalte met zich mee. Beatrix was niet moeilijk te overtuigen maar ze zei er toen wel bij “Heren, een geintje is leuk maar het gaat om de boodschap”. En natuurlijk heeft ze helemaal gelijk. Wij kennen onze rol en houden ons aan de Koninklijke regels.


Maar terug naar die ochtend. Natuurlijk wisten wij al lang dat het speelde maar we moesten onze mond houden. De musketier belde de afgelopen maanden wekelijks hoe het in Groningen allemaal ging en braaf gaven we om de beurt antwoorden op zijn vragen. Hij wilde graag terug en na intern beraad waren wij er ook al snel uit. Dat was al in augustus. We verwezen hem toen meteen door naar Mister Donar en dachten dat alles in een poep en een scheet wel geregeld zou zijn. Maar dat viel even tegen. Zijn naam mochten we simpelweg niet noemen want de onderhandelingen liepen nog en dan moet je geen slapende honden wakker gaan maken. Maar dat het goed zou komen was natuurlijk meteen al een feit. Rogier zou zonder twijfel weer naar Groningen komen en we wisten meteen al dat de stad even op haar grondvesten zou gaan trillen. En afgelopen donderdag was het dan zo ver. Het vuistdikke contract was getekend en het nieuws werd meteen naar buiten gebracht.

Nu moet u niet denken dat Rogier zoveel noten op zijn zang had. Nee hoor, zo’n contract gaat over praktische zaken die voor sommige mensen heel belangrijk zijn. Bij de één is het een A4tje, bij de ander een boekwerk. Alleen al de kleur van het dekbedovertrek is in dit geval in 4 bladzijden omschreven. Zo gaat dat tegenwoordig soms met topsporters. Geen hoge eisen maar wel belangrijke details. Wij vinden het wel prima. Geen ruis op de lijn maar helderheid.


Maar terug naar donderdag. Twitter, facebook, het internet ontplofte bijna. Rogier Jansen naar Groningen en iedereen mocht, nee moest het weten. Ook ik viel even van mij stoel. Het is toch even schrikken als het zo op je veel te kleine beeldscherm verschijnt. Maar het feit kon nu eindelijk bekend worden gemaakt. Ik stond weer op en liep naar de keuken. Met een grijns van oor tot oor vulde ik het borrelglas en dacht even terug aan 27 mei 2004. De driepunter die hij in de verlenging in Den Bosch feilloos binnen schoot zal ik nooit meer vergeten. Hij was 19 en nog zo groen als gras. Onder de bezielende leiding van Ton Boot werd hij kampioen van Nederland en Groningen vierde feest.

 

Nu acht jaar later is hij weer in Groningen en gaat hij ons zijn kunsten laten zien. Op zijn shirt staat nu GasTerra Flames. Zijn periode in Den Bosch hebben we hem al lang vergeven. Coach Korner heeft er soms nog slapeloze nachten van. Ach, je doet soms wel es gek, wij weten er alles van. Zo gaat dat in topsport. Als volgend seizoen Matt Bauscher hier weer speelt zal iedereen een dag in de war zijn en vervolgens dansen we weer samen de bostella. Rogier past bij ons en hoort in Groningen. Voor ons geen verrassing en ik kan u zeggen, voor hem ook niet. De verloren zoon is terug en zo hoort het ook. Zijn rugzak is tot de nok toe gevuld met ervaring en dat kunnen we wel gebruiken. Zijn collega’s zullen even moeten wennen en de coach begint aan weer een nieuwe uitdaging in zijn leven maar de doelen zijn helder.

 

Morgen is het zover. Morgen zal hij door Martin aan ons worden voorgesteld. Ik kan niet wachten. Morgen sta ik, hoe krakkemikkig ook, en met een glimlach van oor tot oor klap ik in mijn handen als hij de hal vanuit de catacomben binnenloopt. Rogier is weer thuis en de Kenners zijn blij. Met hem erbij wordt alles nog mooier dan dat het al was. Welkom terug Rogier!

 

 

Nike