Zoals gebruikelijk behandel ik af en toe op deze plaats de binnengekomen post. Uiteraard niet de tientallen huwelijksaanzoeken aan Nike of de vele aanbiedingen van autohandelaren aan Bike, maar post die er toe doét. Deze week viel er een interessant bericht binnen in de Kenners postbus.
Het bericht was een reactie op de prachtige blog van Nike van 10 november jl. (lees die gerust nog eens na) en ging als volgt:
He groningse blaaskaken!. Staan we na een paar wedstrijden weer met beide beentjes op de grond?Zoals ieder jaar gebruikelijk staan jullie weer op de Grote Markt. Het hoogste budget maar wederom weer niet de beste spelers. sukkels!Als liefhebber van een goed stukje proza kan ik dit soort berichten wel waarderen. Daarnaast slaat de schrijver (die overigens om onbegrijpelijke redenen anoniem wenst te blijven) de spijker volledig op zijn kop. De kwalificatie 'Groningse blaaskaken' is zeer spitsvondig en terecht gevonden, te meer omdat ondergetekende zich daar niet op aangesproken voelt daar hij al weer vele jaren terug is op zijn Drentse roots. Uiteraard staan wij ferm met onze beide beentjes op de grond. Dat wil zeggen: zo lang we het volhouden want de jaren gaan inmiddels tellen heren! Dan ben ik afgelopen week nog op de Grote Markt geweest, dus alweer een plusje voor deze oplettende lezer! De zin met betrekking tot het hoogste budget kan ik niet helemaal verifiëren maar wat dondert het, hij zal wel gelijk hebben. En dat de beste spelers in Den Bosch zitten weet iedere sukkel. Wat me brengt tot de eindconclusie: Sukkels! Ik mag ter plekke knap worden als ik lieg, maar heb ik dat ook al niet vaak naar jullie geroepen? Kortom, op deze plaats mijn welgemeende dank aan deze goedwillende en ter zake kundige bijdrage van iemand die ongetwijfeld een vriendelijke en neutrale basketbalsupporter zal zijn. Dit soort berichten onderscheidt ons van de apen. Toch?
Sukkels! |
Rogier is weer thuis. Inderdaad. En, ik moet het eerlijk bekennen, daar wordt ik toch wel een beetje blij van. Als liefhebber van de mooiste actie uit de basketbalsport, de assist, geniet ik van de ene na de andere mooie pass (mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.)waarop hij ons trakteert. Goed, zijn schot valt dan nog niet maar onze ploeg wordt er beter van als hij speelt. Zijn we dus de gedoodverfde kampioenskandidaat? Nee, nog lang niet en misschien gaat het ook wel niet gebeuren maar wat geeft het, zo lang ik kan genieten van een paar mooie acties per wedstrijd hoor je mij niet zeuren. Mevrouw Vike hoort mij dan wel weer zeuren maar daarom is ze dan ook met mij getrouwd. Dit laatste overigens volledig off topic.
Dan kunnen we natuurlijk niet om de laatste ontwikkelingen heen van onze nationale trots: het Nederlands (met een hoofdletter) Basketballteam! Een briljante oplossing van de bond: we zitten wat krap bij kas dus wat doen we: we mikken gewoon het eerste herenteam eruit! Kijk, dat is nog eens doorpakken. Zeg nu eens eerlijk, het slaat toch ook nergens op, die landjes die tegen elkaar spelen. Volkslied erbij, en maar doen alsof je trots bent om voor je land uit te komen. Weg er mee! Ik durf te wedden dat Rogier er ook blij mee is want die had sowieso al moeite met het elfde couplet van ons Wilhelmus. Dat scheelt weer studeren.
Volkslied? Onzin! |
Spruitjes! |
Donderdag uit tegen Den Bosch. Daarna thuis tegen Leeuwarden. Ik heb d'r al weer zin in. Hopelijk worden we niet dood gegooid met Sinterklaasgedichtjes want daar kan ik ab-so-luut niet tegen. Maar goed wie dicht er nog tegenwoordig. Dat doen alleen sukkels.
Vike.
PS. Als de Lakers verliezen verliest Nash tegenwoordig ook. Moet ik dan verdrietig zijn of juist blij? Vroeger was alles veel duidelijker. Echt waar.
PS2: Maar eens de Vismarkt proberen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten