241110: Roeien of vliegen

Vriend Vike,
We zullen er wel nooit over uitgesproken raken. Het onderwerp scheidsrechters is altijd weer een terugkomend fenomeen. Ik denk dat het eigenlijk heel simpel is: de sport is in Nederland te klein, de organisatiestructuur (FEB, DBL, NBB) te ingewikkeld, het aantal toparbiters te laag en de opleiding niet toereikend en inefficiënt. Dat zal ook niet zomaar gaan veranderen dus het is een kwestie van roeien met de riemen die we hebben.

Over roeien gesproken.. Nu weet ik weer waarom ik geen voorstander van vliegen ben. Alhoewel, roeien naar Griekenland is nou niet echt een sterk alternatief maar als ik de berichten zo lees had de ploeg dat wellicht beter kunnen doen. Luchtzakken, hevige turbulentie en een hoop toestanden. Brr, ik moet er niet aan denken. Als zoiets je overkomt op weg naar een vakantieadres heb je 2 weken de tijd om er van bij te komen en je voor te bereiden op de terugreis. In het geval van Donar was dat niet het geval. Ik denk dat het toch wel een effect gehad heeft op de wedstrijd. Je bent dan niet fris in het hoofd en dat is duidelijk geen optimale voorbereiding. Geen driepunter raak en Bauscher had bijvoorbeeld gewoon nul punten! Moet eerlijk zeggen dat ik verwacht had dat we wel zouden gaan winnen in Griekenland. De tegenstander is niet echt een hoogvlieger, leuke woordspeling al zeg ik het zelf, en wij spelen momenteel erg goed. Het verlies tegen de Turken was onnodig en ik dacht dat die uitslag over een paar weken nog wel eens heel zuur zou blijken te zijn. Maar nu hebben we dus weer een heel andere situatie. Twee verloren en eigenlijk allebei onnodig. Tegen de Turken waren we in de slotseconden van de wedstrijd niet cool genoeg. Bauscher verzaakte en na 39.57 minuten voor te hebben gestaan was het toen opeens over en uit. En tegen de Grieken speelden hele andere dingen mee waardoor we niet normaal presteerden. Jammer! Maar het is niet anders.

Dan nog even wat anders. Wat vind jij er nou van dat nu opeens allerlei cultuurrakkers uit hun veilige en gesubsidieerde holen komen om de bezuinigingen proberen een halt toe te roepen? Ik snap er helemaal niks van. Je ziet en hoort ze nooit maar nu deze bevolkingsgroep ook zal moeten inleveren schreeuwen ze opeens allemaal moord en brand. Persoonlijk ben ik ook meer een voorstander om sport te promoten in plaats van cultuur. Bovendien, laat ze hun best doen om hun eigen broek op te houden. Dat doet tenslotte iedereen toch? Sport is belangrijker dan cultuur. Het is goed voor de beweging, de motivatie, de prikkeling, het ontmoeten van allerlei mensen en natuurlijk voor de gezondheid. Zeg nou zelf, wat doe je liever: een avondje Donar of een bezoek aan een fagotconcert met de 4e symfonie van Wagner? Ik weet het in ieder geval wel. Ik zie je zaterdag!

Nike

121110: Viva La Revolución

Kameraad Nike,

Ik lees even snel je bericht door en denk: scheidsrechters, revolutie, yes! Natuurlijk! Dat wil ik ook! Dan lees ik je bericht nog eens goed na en besef opeens dat je het helemaal bij het verkeerde eind hebt. Wat is dit nu Nike? Speelt de snel voortschrijdende leeftijd je parten? Ben je je rol als kritisch basketbalkenner helemaal uit het oog verloren? Je wordt soft Nike en dat kan, nee dat mág niet de bedoeling zijn!

Even recapituleren: Je vindt dat de scheidsrechters hun werk (want dat is het!) niet goed doen. Tja, daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens. Jouw reactie daarop is om diezelfde scheidsrechters dan maar te gaan knuffelen maar dan zónder de intentie om ze de laatste adem te doen uitblazen? Ben je nu echt helemaal doorgeslagen Nike? Ik geef mijn hond toch ook geen koekje als hij op mijn vloerkleed poept? Daar leert ie toch nooit iets van? Nee, in plaats daarvan spreek ik hem bestraffend toe en beloon ik hem pas wanneer hij, zoals ik hem heb geleerd, zijn behoefte keurig op het grasveld van mijn buurman heeft gedeponeerd. Kijk, dát snap zo'n beest. Acties hebben consequenties, op goed gedrag volgt beloning op slecht gedrag bestraffing.

Nu ben ik de laatste die onze DBL scheidsrechters met een hond (en al zeker niet de mijne) wil gaan vergelijken maar in feite werkt het principe toch op dezelfde manier. Beloning stimuleert, bestraffing corrigeert. In de door jouw voorgestelde situatie moeten wij als publiek juichend opstaan wanneer een scheidsrechter weer eens volstrekt foutief de no-charge zone beoordeelt of vergeet te fluiten voor lopen waneer een speler met bal in zijn rugzak van de ene naar de andere kant van de basket wandelt. Dat gaat toch niet werken Nike? De brave man denkt alleen maar: "Ha, zie je wel, ik snap het best" en zal dezelfde fout voortdurend blijven herhalen. Ik ben vóór revolutie Nike, maar dan niet op de door jou voorgestelde manier.

Feit: onze scheidsrechters kunnen bij lange na het professionele niveau niet aan die de sport van hun verlangt. Daar zijn vriend en vijand het wel over eens dacht ik. Te meer omdat we in Europees verband ook zien dat het wél goed kan en dat er wél goede scheidsrechters bestaan. Dit jaar zijn er weer een aantal spelregels gewijzigd. Een beetje basketbalkenner weet hoe hij die spelregels moet interpreteren. Toch? Waarom snappen onze scheidsrechters het dan nog steeds niet? En waarom is er niet eens een commissaris of iemand anders van de bond die ingrijpt? In Nederland zijn de scheidsrechters véél en véél te bepalend aanwezig bij de wedstrijden en dat kan nooit de bedoeling zijn van onze prachtige sport.

Daarom ben ik vóór revolutie. Maar dan tégen de bond. Ik pik het niet langer! Wie is met me?

Salutem!

Een inmiddels erg opgefokte Vike.

081110: Nieuwe vrienden

Vike,

Negen competitiewedstrijden op rij gewonnen en iedereen is blij. De wedstrijd tegen Leeuwarden was de laatste van het eerste deel van het seizoen en we kunnen rustig constateren dat we goed op schema liggen. Over een dikke week begint het Europese avontuur. Ben benieuwd of we daar nog wat potten kunnen breken.

Wij lopen net als veel anderen al jaren mee in het basketbalwereldje en kennen de klappen van de zweep. We hebben spelers, coaches, bestuurders, bezoekers en scheidsrechters zien komen en gaan maar op dit moment klopt het allemaal gewoon. Althans, het grootste deel. De afgelopen wedstrijden ben ik me bewust wat meer gaan concentreren op de invloed, de uitstraling en de kwaliteiten van de dame en heren die de wedstrijden met hun fluit begeleiden en ik moet eerlijk zeggen, het is bijzonder. Je zou haast de NCRV gaan adviseren om een serie ‘de mensen van’ te gaan maken over de scheidsrechters uit de DBL. Het is zo makkelijk om vanaf de zijlijn kritiek te geven op deze lieden maar toch moet je daar wel voorzichtig mee zijn. Ten eerste, het zijn gewoon mensen en daarom ook gewoon beïnvloedbaar, ten tweede, kritiek is zo makkelijk, als je het zelf beter kan dan zou je dat moeten doen en ten derde, laten we blij zijn dat ze er zijn anders zou er simpelweg niet gespeeld kunnen worden.

Ik lees mijn eigen bovenstaande zinnen terug en bedenk me opeens, waarom ben ik zo’n slapzak geworden. Waarom ben ik niet keihard, meedogenloos en ongeremd kritisch over hun prestaties en zeg gewoon zoals het is! Ja Vike, Nike wordt duidelijk milder. Het heeft namelijk geen nut en het is verspilde energie. Het helpt helemaal niks. Kijk nou es naar de dag van gisteren. Veel mensen hebben hun mening over de scheidrechters klaar en ventileren dat op alle mogelijke manieren. In het voetbal is dat trouwens niet anders. Ik zag op de televisie hoe de mannen het vuur na aan de schenen wordt gelegd en elke verslaggever doet zijn uiterste best om ze zo scherp mogelijk met hun fouten te confronteren.

Het leven van een scheidsrechter gaat niet over rozen maar er zijn mensen onder ons die het blijkbaar wel een leuke job vinden en gelukkig durven ze dat ook gewoon te doen. Ik zou er niet aan moeten denken. Mijn hoofdreden is dat ik van mezelf weet dat ik, net als veel anderen, best beïnvloedbaar ben door de omstandigheden en daarom niet altijd neutraal zou kunnen zijn. Die omstandigheden kunnen van alles zijn. Morrelend publiek, een vervelende coach, arrogante spelers of medelijden met de underdog. Gelukkig ben ik best een gevoelsmens en zijn functies zoals dit voor mij zeker niet weggelegd. Zegt dit nou ook meteen wat over de personen die wél de fluit op een hoog niveau hanteren? Ik durf het je niet te zeggen. Maar blijkbaar durven zij het wel aan. Wellicht hebben ze lichte sadomasochistische trekjes of een enorm groot realiteitsbesef. Ik weet het niet maar er moet wel iets zijn. Feit is, het zijn gewoon mensen en nogmaals, dus ook beïnvloedbaar.

Wat zouden we als supporters dus eigenlijk moeten doen? Stimuleren, motiveren en toejuichen. Enthousiast klappen bij elk fluitsignaal, shirts laten maken met de tekst: Bedankt! In de watten leggen en bedanken, elke wedstrijd weer. ‘T zijn de kleine dingen die het doen, die het doen. Tijd voor verandering, tijd voor een revolutie, te beginnen in Groningen. Wat jij Vike?

Hartelijke groet, Nike