271012: Ja, Kunst!

Beste Ikes,

Jullie hadden niks door, hè? Dat ik opeens zomaar weer in Frankrijk zat. Ja, je mag dan inmiddels een respectabele leeftijd hebben bereikt, dat wil niet zeggen dat je thuis achter de geraniums (of in mijn geval cactussen, iets anders houdt het bij mij niet vol) hoeft te blijven zitten. Tenminste, zolang je een beetje "ter been" blijft. Sinds het heengaan van mijn geliefde Petronella heeft het reisvirus mij danig in de greep. Misschien is het gewoon interne onrust, je ne sais pas. Maakt ook niet uit, het was in elk geval een stuk aangenamer qua temperatuur dan hier.

Tijdens mijn verblijf in het land van Hollande heb ik mij een beetje verdiept in de beeldhouwkunst. Daar komt toch wel meer bij kijken dan wat klei in mekaar flansen of wat brons in een malletje gieten, zo merkte ik toen ik op bezoek was bij een plaatselijke beeldhouwer. Maar zou het niet geweldig zijn om zelf een standbeeld op te kunnen richten van iemand die je bewondert? Bijvoorbeeld van Held Bert? Eerlijk gezegd zou ik een buste van ons Kenners op het voorplein van Martiniplaza ook wel kunnen waarderen. Benieuwd of iemand die uitdaging aan wil gaan.

Hoe dan ook, jullie zagen vast met afgunst mijn mooie plaatje op Twitter met die twee klassieke auto's waarvan ik het merk niet mag noemen, maar de ene had de bijnaam Snoek en de andere staat bekend als de auto die Johan Cruijff heeft gehad. (Auto)Kenners weten nu genoeg. Dit zijn namelijk geen auto's, maar Kunstwerken. Niet bedacht door ontwerpers, maar door kunstenaars. Ze zijn dan ook meer bedoeld om naar te kijken, in te zitten en overheen te aaien dan om in te rijden. Niet dat het een straf is er in te rijden, integendeel, maar het heeft een vervelend bij-effect: het veroorzaakt onderhoud. Veel onderhoud. Voor mijn gevoel is dat vaak zo bij kunst. Je moet het onderhouden en het kost een verschrikkelijke bult geld. Vike, jij als tamboer-maitre moet daar alles vanaf weten. Wat kost nou zo'n pakkie? En zo'n ding dat je de lucht in gooit (geen idee hoe dat heet)?

Ik moest daar ook even aan denken toen ik Jamal Boykin bezig zag met zijn schilderwerk. Het ziet er beslist niet onverdienstelijk uit. Niet dat Rembrandt nu ineens diep door het stof zou moeten of zo, maar toch. Ik zou hier toch wel het labeltje Kunst op durven plakken. Helaas is het slechts een enkeling gegeven van zijn of haar kunstwerken te leven, ingenieurs uitgezonderd. En dus kunnen we ook nog een tijdje blijven genieten van zijn kunsten op het basketbalveld.

Een andere kunstenaar in ons team is wat mij betreft Maurice Miller. Ik ben namelijk een groot liefhebber van de Assist, wat mij betreft een zwaar onderschatte kunstvorm. Er schuilt iets onverwachts en moois in iedere goed uitgevoerde assist. Vooral het verrassingseffect is daarbij belangrijk. Een van de eigenschappen van een goede assist is natuurlijk dat alleen de gever en de ontvanger hem hebben zien aankomen. Het is dus een klein stukje non-verbale communicatie tussen twee personen, waar wij met z'n allen van mogen meegenieten. Dat Maurice nog meer kan, zagen we gisteravond. Ik moet zeggen dat het wel een verademing is om iemand in je team te hebben die tijdens het uitglijden met bal denkt:"hé, ik denk dat de possession-pijl op de jurytafel onze kant op wijst. Laat ik niet moeilijk doen en de bal gewoon effe vasthouden, dan kunnen we daarna een fatsoenlijk aanvalletje opzetten". En dat alles in 1/10 seconde.

Misschien moet jij ook eens wat meer gaan doen op artistiek gebied, Nike. Jij hebt er wel het hoofd voor, vind ik. Met die wilde haardos en ongeschoren bakkes heb je af en toe wel iets van Jan Wolkers, maar dan weer niet zijn stemgeluid. Jammer, want een gek stemmetje helpt wel. Of een vreemd loopje. Veel roken trouwens ook. En jong sterven, want "Ars longo, vita brevis", nietwaar?

Bike

PS Wanneer gaan we nou eens los met die internationale site? Straks speelt GasTerra Flames verdorie Euroleague en dat hobbelen wij weer achteraan. Ik had Dike nog zo gevraagd wat flitsende teksten aan te leveren. Prioriteiten, Dike!