Beste lezers en lezeressen,
Een weekendje naar Ameland, een nieuwe slager voor de gehaktballen gevonden en Den Bosch kampioen zien worden, het waren echt twee prachtige weken. Elk nadeel heeft zo z’n voordeel. Geen wedstrijden meer in Groningen maar je komt zo ook weer eens toe aan andere leuke dingen. Maar daarover later meer.
Eigenlijk wisten we het al vanaf de oefencampagne aan het begin van het afgelopen seizoen.
Dat de man aardig kon schieten was al snel duidelijk maar qua instelling, bevlogenheid, uitstraling en verdedigende skills was het allemaal erg magertjes. Tja, en wat doe je dan. Wij Kenners wisten het toen al wel maar de club besloot anders. Meteen in de eerste belangrijke wedstrijd, de Supercup werd alles overtuigend duidelijk. Bell had er geen zin in en zat met zijn hoofd ergens anders. Dat kostte ons toen meteen een prijs en de rest van het seizoen zaten we met gebakken peren die het jaar daarvoor bij onze oosterburen ook al waren gebakken. Iedereen zat met dichtgeknepen billen af te wachten of hij ook het nieuwe seizoen in Groningen zou spelen want, ‘een contract is een contract’ zei de nieuwe technische manager. Maar gelukkig werd wijsheid belangrijker dan de feiten. Bovendien, de Kenners hebben natuurlijk ook een eigen netwerk en soms moet je die gebruiken om iets gedaan te krijgen. Missie geslaagd, Bell op zoek naar een andere club en wij gelukkig verlost van een rotte appel. De man moest natuurlijk wel wat appels meekrijgen maar die hadden we er graag voor over. De stempel ‘Groninger’ zal hij in ieder geval nooit krijgen.
Over rotte appels gesproken, snapt iemand nog iets van de verhoudingen tussen de FEB en de NBB? Zelfs de Kenners hebben moeite om alles nog enigszins te volgen. Laten we eerlijk zijn, de FEB heeft gedurende haar bestaan nou niet echt uitgeblonken in daadkracht, het uitdragen van een visie of effectief en toekomstgericht beleid voeren. Sterker nog, het was vaak een kwestie van pappen en nathouden want, vergeet u niet, de FEB, dat zijn de clubs allemaal samen bij elkaar. Die hebben allemaal zo hun eigen agenda en wee o wee als er iets tussen zit wat jou niet zint. Dan stem je gewoon tegen en klaar is kees. Gedoemd te mislukken natuurlijk en erg onverstandig maar we raakten er al een beetje aan gewend. En toen kwam opeens de bond met een oorlogsverklaring. WTF! Achter de schermen werden ook wij geraadpleegd maar hier branden wij onze kromme vingertjes niet aan. Alles goed en wel, nu mogen de mensen die jarenlang hun declaraties keurig hebben ingevuld wijze besluiten gaan nemen in het belang van de topsport. Hebben we er vertrouwen in? Nee, maar ach, een slecht besluit is ook een besluit.
Hans H, Martin de V, Bert R en Gert K mogen in Groningen nu samen met iemand die de pegels in de gaten houdt zich inzetten voor het wel en wee van onze club. Hebben we daar dan wel vertrouwen in? De Kenners zijn daarin unaniem en zeggen volmondig ja. De stabiele basis is namelijk de man die is blijven zitten. Het toonbeeld van vertrouwen, karakter en inzet. De man die ooit bij Donar begon als enthousiast supporters met een sjaaltje om zijn nek. Eén keer maakte hij de fout dat hij klapte voor de verkeerde ploeg maar die misstap hebben we hem allang vergeven. Nu is hij de bron van kennis en ervaring. Niet alleen over het spel en de spelers maar ook over supporters, de pers, het geld, de cheerleaders en vooral niet te vergeten, het Donar-gevoel. Bert is nu al een held en geloof me als ik zeg, het wordt nog veel gekker. Over 25 jaar hangt zijn foto nog steeds in Martiniplaza. De verpersoonlijking van dat wat ons allen bindt. De rots in de branding, de held van het Noorden. Die garantie geef ik jullie bij deze.
Bike, je vroeg me nog naar de massageclub. Ik kan je zeggen, het is een groot succes. We hebben in de buurt wat mensen verzameld die allemaal ongeveer dezelfde leeftijd hebben en we vermaken ons momenteel uitstekend met de basisvaardigheden. Nooit geweten dat het lichaam dat allemaal kon en mogelijk maakte.
Maar dat alles terzijde. Het belangrijkste van alles is het feit dat Jason voorlopig in Groningen blijft. De Martinitoren zal binnenkort op zijn lijf worden getatoeëerd en dan is het een feit, Jason is een Groninger.
Hebben jullie trouwens zijn nieuwe vriendin al eens van dichtbij gezien? Zo niet dan zou ik dat toch es gaan doen. Alhoewel Vike, doe jij maar niet. Eén keer zo’n stalk-ervaring is meer dan genoeg. Toch?
Vanuit een regenachtig Groningen groet ik u,
Nike
Geen opmerkingen:
Een reactie posten