Terwijl de zomerse temperaturen ons kikkerlandje eindelijk gaan benaderen is het tijd om onze ogen weer eens goed te openen. Volgens mij heb ik de officiële eerste rokjesdag gemist maar wat mij betreft mag elke dag die titel wel dragen. De wereld ziet er opeens weer een stuk prettiger uit en zelfs wij mogen daar best een beetje van genieten. Alles met mate natuurlijk want op een respectabele leeftijd moet je voorzichtig zijn met dit soort invloeden van buiten. Voor je het weet loop je tegen je eigen beperkingen op en daar zit niemand op te wachten.
Ja, de ogen mogen weer open. Niet alleen op straat maar ook in basketballand. Het is eind maart en de commissie ie er niet in geslaagd om een nieuwe bestuur te presenteren. Eén ding kunnen we nu wel vaststellen. Een Wijze is duidelijk iets anders dan een Kenner. De Wijzen van de commissie en de nieuwe bestuurskandidaten zaten niet op één lijn met tot gevolg dat de opdracht nu weer is teruggegeven aan de Demissionairen. Het bestuurlijke gedoe duurt nu al drie maanden en eigenlijk zijn we nog geen sodemieter opgeschoten. Ik riep al eerder dat de benoeming van een groep Wijzen suggereert dat ze wijs zijn, kennis van zaken hebben en het algemene belang hoog in het vaandel hebben. Zes mensen met ieder een totaal verschillende achtergrond met hier en daar zelfs relevante eigen belangen is eigenlijk vragen om gedoe. Het risico van oogkleppen opzetten gaat dan een rol spelen en het lijkt er nu op dat die oogkleppen een negatief gevolg hebben gehad.
Democratie is een groot goed maar zelfs in bestuurlijk Nederland zien we dat het ook een hoop nadelen heeft. Iedereen heeft een mening en iedereen probeert zijn of haar eigen visie nadrukkelijk naar voren te brengen. Met verschillende karakters en uiteenlopen achtergronden is het, zo blijkt maar weer, bijzonder lastig om tot één gemeenschappelijke visie te komen. Eén of twee formateurs aanstellen met een echt clubhart was een veel betere keuze geweest. Geen gedoe met dubbele agenda’s en geen problemen met het komen tot een gestructureerd overleg. Ik hoef jullie niet te vertellen wie een goede formateur had kunnen zijn want het ligt zo enorm voor de hand. Gelukkig werd zijn naam al wel genoemd in de afgelopen weken en had hij er volgens de berichten enorm veel zin in.
De commissie heeft volgens de krant het demissionaire bestuur nu een advies meegegeven: niet als collectief aftreden maar op een geleidelijke wijze komen tot een nieuwe bestuur. Goh. Eerlijk gezegd heb ik nooit begrepen waar dat collectieve gedrag nou eigenlijk voor nodig was. We hebben, of beter gezegd hadden, bijvoorbeeld een topper van een secretaris die het Donar-gevoel in zijn beginperiode prachtig symboliseerde met het dragen van een clubsjaaltje en stad en land afreisde om de ploeg van dichtbij te bewonderen. Ook hij trad collectief af terwijl je de verbazing in zijn ogen zag. What did I do wrong?
Het grootste slachtoffer in deze hele affaire is niet een persoon maar een gevoel. Het Donar-gevoel. De saamhorigheid van fans en belangstellenden met allemaal hetzelfde doel. Dat gevoel is er nog steeds wel maar de zesde colonne staat er bij en kijkt er naar. Een gedegen bestuur is er nog steeds niet en ondertussen wordt er nauwelijks gewerkt aan de toekomst en de verdere ontwikkeling van de club. Een trieste constatering.
Bike en Vike, ik vraag jullie, wordt het nu niet echt eens tijd voor actie? De ogen moeten open met een frisse blik naar de toekomst. De handdoek moet worden opgepakt. Niet door een Wijze maar door een Kenner. Roept u maar!
Zomerse groet, Nike
Geen opmerkingen:
Een reactie posten