190312: Adoratie

‘ikes,

Jullie jongere broertje Bike is een door de wol geverfde, door het leven geharde en zowatmeerdingen persoon. Dat ik mij al jaren vervoer middels een Spartaanse Simca 1100 zegt wat dat betreft voldoende, denk ik.

Trouwens, mijn belangrijkste vervoermiddel is en blijft uiteraard de fiets. Zelfs in een provinciale stad als Groningen is het op bepaalde tijden geen doorkomen aan met de voiture. Zijn jullie trouwens al in de parkeergarage op het Damsterdiep geweest? Ik wel, met de Simca. Ik trof daar de heer Grevo, jeweetwel, die ook wel in het programmaboekje van GasTerra Flames schrijft.

Waar hij naar op zoek was weet ik niet, maar hij had wat moeite met het vinden van de uitgang en ik moet zeggen, ik herken dat gevoel. Soms zou je wensen dat je in bepaalde situaties snel weg kon wezen.

Dit omslachtig lijkende bruggetje brengt mij op onze favoriete sport. Nou, sport; het schijnt dat veel mensen zich – soms tegen wil en dank – bezighouden met de bijverschijnselen van die sport. Het gaat dan over commissieleden, bestuursleden en andere mensen die zich – als het goed is – in faciliterende zin met het spelletje bezighouden. Het blijkt echter steeds weer dat mensen heel goed ruzie kunnen maken zodra er meer dan twee in een (al dan niet virtueel) hok zitten. Ook bij de beoogd toekomstige bestuursleden is het niet allemaal koek en ei, voorzover wij nu weten. Collega Vike wijdde zelfs een hele kolom c.q. blog aan de bestuursperikelen.

Hij maakte bij die gelegenheid melding van zijn adoratie voor een aantal personen. Een daarvan levert prestaties op sportief gebied en enkele andere mensen op ander gebied, naar het schijnt. Bij die sportieveling kan ik die bewondering nog plaatsen omdat ik die af en toe op het veld bezig zie en inderdaad, dat lijkt allemaal niet onaardig. Maar verder… Vike, ik heb een gloeiende pesthekel aan bewondering van personen. Bewondering gaat sluipend over in volgzaamheid en ik heb de leeftijd dat ik me nog kan herinneren waar dat toe kan leiden.

Zolang adoratie vergezeld gaat van een knipoog vind ik het prima. Met een meute mensen staan juichen voor GasTerra Flames met een blauwe pruik op de kop? Geen probleem. Mee hossen op muziek van Frans Bauer? Vooral doen. Roepen dat Shaquille O’Neal (of Steve Nash) de meest aansprekende basketballer aller tijden is? Haha, leuk. Maar de Rob Schuurstraat en het Jack Suiveerplantsoen? Ik krijg al pukkels als ik eraan denk. Ik krijg het nauwelijks uit mijn typemachine, laat staan dat ik erdoorheen ga lopen. Niet voor niets noemen we straten vooral naar overledenen. Veel minder gênant.

En dan nu weer gauw naar het spelletje. Een ander soort kenner, die blijkbaar ook goed kan rekenen, heeft bedacht dat het leuk zou zijn wanneer ZZ Leiden, Eiffeltowers en GasTerra Flames gelijk zouden eindigen. Ik geloof dat ik daar anders over denk. Tuurlijk, leuk voor de spanning en zo, maar ik had toch echt liever gezien dat Alex Wesby één vrije worp raak geschoten had in de dying seconds van de wedstrijd in Leiden.

In de Friese hoofdstad was de uitkomst ook al drie puntjes verschil. Je zou haast gaan vermoeden dat er een lijn in de resultaten te ontdekken valt. Wat mij betreft mag die lijn dan rechtstreeks worden doorgetrokken naar de laatste wedstrijd van de play-off finale!

Een paar dingen vielen daar in Leeuwarden wel op: de aanwezigheid van Avis Wyatt (en hoe!) en de afwezigheid van Vike. Misschien heeft die commissie hem gevraagd wat huiswerk te doen naar aanleiding van zijn blog. Weet jij daar soms iets van Nike? Ik zag je tenminste intensief overleggen met wat andere insiders en daarna op je telefoon driftig virtuele toetsjes indrukken. Dat geeft te denken...

Bike