090312: Keuzes maken

Een Kenner is 99% van de tijd aanwezig. Dat moet ook wel want anders ben je geen Kenner. Al het andere wordt aangepast aan dat wat belangrijk is. Kwestie van prioriteiten stellen. Dat ik qua kleding wat uit de toon viel bij het Gala was niet alleen Vike opgevallen. Bij de ingang dacht men dat ook. Ze vroegen me of ik de pauzeact in mijn Lee Towers imitatie zou verzorgen. Niets van dat alles, het had te maken met mijn avondprogramma en omkleden gaat niet meer zo eenvoudig als vroeger. Kwestie van gemak. 

 Maar dat alles is totaal niet interessant. We waren erbij, net zo als afgelopen dinsdag tegen Weert. Nota bene 4000 mensen kwamen naar dat duel toe. Weliswaar bijna 1500 genodigden met een iets andere prioriteit maar dat terzijde. Nu kon de ploeg wel overtuigen tegen de Zuiderlingen die dit duel totaal niet serieus namen. Hun missie was eerder al lang geslaagd, winnen van Groningen in de kwartfinale van de Beker en de rest is bullshit. Nog een paar weken en de vakantie gaat in Weert al beginnen. Coach Meil mag hopen dat hij nog een jaar mag blijven want indrukwekkend was het dit seizoen zeker niet. Maar, ze hebben iets bereikt ten koste van ons en daar zijn ze terecht trots op. Ik voelde schaamte dinsdag dat Weert ons had afgetroefd in de Beker terwijl we er nu keihard overheen gingen. Presteren op de momenten dat het echt moet is de essentie van topsport maar in ons geval wringt daar precies de schoen.

De krant schreef na afloop dat er na de wedstrijd een muziekje te horen was van Queen waarvan ik nu de titel niet eens durf te noemen. Mij viel op dat het muziekje maar heel kort te horen was en dat toen iemand ingreep om het meteen te stoppen omdat het niet gepast zou zijn. Dat was een goede keuze van de persoon die ingreep. Ik hoef jullie vast niet uit te leggen waarom ik dat vind want dat muziekje mag maar één keer dit seizoen in Groningen worden gedraaid en zover zijn we nog lang niet! Als we überhaupt al zo ver gaan komen. Bij deze wedstrijd deed trouwens een andere stem dan ik gewend was het verbale verslag. Het was wel even wennen. Veranderingen zijn niet altijd verbeteringen en bovendien, op mijn leeftijd hou ik graag vast aan herkenbare patronen. Toch klonk het wel enigszins bekend. Weten jullie wellicht meer?

Ik hoopte dat we na afloop meer zouden horen over de nieuwe bestuurleden maar er bleek een kink in de kabel gekomen te zijn. Dat had iets te maken met vakanties of iets dergelijks. Blijkbaar zijn de nieuwe potentiële bestuursleden nog niet in het bezit van mobiele telefoons en internet dus dat belooft weinig goeds. Ondertussen weet ik al vier van de vijf namen maar moet het wellicht nog bekrachtigd worden of zo. Vreemd. Dit uitstel betekent in ieder geval dat niemand, behalve de coach, zich momenteel concreet druk maakt over de toekomst. Nieuwe sponsoren, nieuwe spelers, aanpak van het beleid en de blik op het komende seizoen. Ik kan je verzekeren dat dit niet in ons voordeel werkt en dat de gevolgen steeds minder florissant zijn. Drie maanden zonder visie of structuur en ondertussen ballen we gewoon rustig door. De oogkleppen doen hun werk en we zien wel waar het schip strand. Ook dat kan allemaal in de basketbalstad van Nederland.

Nu hebben we 5 weken basketbalrust in Groningen. Het lijkt verdorie al wel zomer. Een paar uitwedstrijden en half april zien we wel weer verder. Ik zal me ondertussen maar eens gaan richten op een paar andere sporten want je moet toch ergens over kunnen lullen. Voetbal? Nou nee. Schaatsen? Asjeblieft zeg.. Korfbal of volleybal? Mmm, slappe aftreksels van de sport der sporten. Denk dat ik maar ga kiezen voor de bridgeclub. Heerlijk ontspannend. Geen uitsyndroom, al 30 jaar hetzelfde bestuur, geen verkeerde muziekkeuzes en erg weinig blessures. Wat een rust!

Groet, Nike