060410: Maarten

Vike,


Ik ben jaloers. Je zal het niet geloven maar ik wilde echt naar 020 toe om te zien hoe het gehavende team zou presteren tegen een ploeg die momenteel goed in vorm is. Half zes was de planning om weg te rijden. Het was nog maar 4 uur dus de oogjes mochten nog heel eventjes dicht. Dromend over grote paashazen en half bedorven eieren schrok ik om zeven pas weer wakker. GR#!*&%^…

Ja Vike, de jaren gaan tellen. Nu had ik dus geen keuze en hing gekluisterd aan de computer om de wedstrijdstatistieken te volgen. Het viel allemaal mee gelukkig. Het werd niet heel erg spannend en de mannen hebben het gemis van de geblesseerden goed opgepakt. Maar ooo, wat herken ik jouw verhaal over de ergernissen in Amsterdam. En ooo, wat zal het nu een teleurstelling voor je zijn geweest dat het allemaal zo meeviel. Vroeger was alles zeker beter. Vroeger konden we ons nog eens goed druk maken om dat soort zaken en op hoge poten verhaal gaan halen bij de voorzitter of het bestuur van 020. Maar die tijden zijn voorbij. Maar laten we eerlijk zijn.. eigenlijk maar goed ook. Er is al genoeg gedoe en ellende in wereld dus een beetje rust bij onze zo geliefde hobby kan geen kwaad, toch?

Over rust gesproken, volg je de perikelen in Den Bosch een beetje? Goeroe Van Gent mag het zootje ongeregeld daar nu gaan aansturen en is zich in de eerste wedstrijd die hij vanaf de bank zag een hoedje geschrokken. Hij vond zelf dat het wegsturen van de coach in deze fase van het seizoen een paniekreactie is en vraagt zich af wat hij nu nog zou kunnen betekenen. Eén ding is zeker, de Nederlanders van het Bossche cluppie zullen vanaf nu weer fijn door de nieuwe coach Maarten worden geknuffeld en bewierookt. Beck hield meer van zijn Amerikaanse vrienden. Die vond die Nederlanders alleen maar lastig. Bij elke opdracht vroegen ze eerst ‘waarom dan’ en ‘hoezo’? Nee, Beasley en Richardson deden gewoon meteen wat hij wilde, spraken dezelfde taal en dronken samen met regelmaat een biertje.

Papa Maarten is veeeel liever voor onze Hollandse vrienden. Die snapt tenminste wat een Nederlandse profbasketballer nodig heeft. Maarten pakt ze bij de hand en liefkoost ze. Is niet te beroerd om hun rug en benen even lekker in te soppen tijdens het douchen na een zware training. Maarten luistert en legt ze in alle rust uit dat ze ietsiepietsie harder moeten verdedigen. En als iemand dat niet leuk vindt legt Maarten het nog eens en nog eens uit. Als Petertje dan z’n vinger opsteekt en zegt dat zijn knie nog zo pijn doet dan is Maarten lief en aardig. ‘Peter, doe jij maar even rustig aan, geeft niks hoor’ zegt Maarten dan. Het komt allemaal wel goed.

Geen kwaad woord over Van Gent. Hij was onze coach in 1982 en bracht het eerste landskampioenschap naar Groningen. Alleen daarvoor al zal ik hem voor altijd blijven koesteren. Daarna fronste ik nog wel eens de wenkbrauwen als ik zag wat hij aan het doen was. Vorig jaar iets bij Rotterdam, niemand weet precies wat maar hij deed iets. Ook schreef hij met regelmaat op het Rotterdamse gastenboek. Beetje vreemd en raar maar ach, het was papa Maarten. Ik hoop voor hem dat hij tijdens zijn Bossche weken een flink salaris heeft bedongen en dat hij nog een paar weken gezellig mag aanmodderen daar.

Het worden nog een paar leuke basketbalweken. Om te beginnen het thuisduel aanstaande zaterdag tegen Rotterdam. Brr… altijd lastig. Ik zal in ieder geval mijn wekker op tijd zetten!

Groet Nike.