050410: Amsterdamned,

Nike!

Zo op tweede paasdag met een koel zonnetje maar weer eens in de Trabant gestapt en naar Amsterdam getuft in de veronderstelling dat ik daar nog wel een glaasje thee met je kon nuttigen voorafgaand aan de wedstrijd. Nu is het in Amsterdam nooit zo druk dus ik heb je zeker niet over het hoofd gezien. Waar was je Nike? Wellicht iets te veel eieren bij het paasontbijt gegeten? Enfin, ik zal je kort bijpraten over de wedstrijd.

Zoals ik al vaak heb gezegd: "Er is niets zo leuk als van Amsterdam winnen!" Wat dat betreft heb ik vandaag dus een prima dag want gewonnen hebben we en dat nog vrij gemakkelijk ook. Zonder de drie geblesseerden Haryasz (heb je dat interview op de Flames site nog gelezen?), Dourisseau en Royé had ik een lastige avond verwacht maar dat viel alleszins mee. Ons ploegje werkte en knokte als vanouds, speelde zeker niet steeds even goed maar goed genoeg om een probleemloze overwinning binnen te slepen. Het ging voor ons natuurlijk nergens om maar toch lekker om weer twee puntjes aan het totaal (60 nu al!) toe te voegen. Verder eigenlijk weinig te melden over de wedstrijd dus snel over naar de randzaken.

Allereerst: het programmaboekje. We hebben ons samen vaak zitten te verbijten over de negatieve en anti-Groningen toon in dat vermaledijde (ik gooi hem er nog maar eens in) Amsterdamse programmaboekje. Ik heb het drie keer doorgelezen maar helaas, helemaal niets! Een keurig voorwoord, uiteraard pro-Amsterdam maar dat mag natuurlijk en geen onvertogen woord over ons clubje. Hmm, dat was een tegenvaller want ik ben gewend met een flinke dosis ergernis op de Amsterdamse tribune plaats te nemen.
Dan: de speaker. Ook die stond in het verleden garant voor een flink wat gemopper van onze kant dus ik ging er eens goed voor zitten. Helaas, ook die Amsterdamse Amerikaan in zijn hokje hoog bovenin de zaal lijkt te zijn verdwenen. Daarvoor in de plaats een speaker die zo uit een bejaardentehuis leek te zijn weggetrokken en op een droevige toon het scoreverloop versloeg. De man deed echt wel zijn best maar kon geen moment zijn illustere voorganger doen vergeten.
Dan: de beveiliging. Als Groningen naar Amsterdam komt breekt daar doorgaans een soort paniek uit die niet onderdoet voor de reactie van een Amerikaans postbeambte die een enveloppe vol met wit poeder moet afstempelen. Alweer: helemaal niets van gemerkt! Eén zielige geüniformeerde man die m'n kaartje afscheurde en me potjandikkie nog een plezierige wedstrijd toewenste ook!

Is er dan niets meer zeker in dit leven? Ik ga naar Amsterdam om me kapot te ergeren en dan met een 'lekker-puh' grijns na de wedstrijd voldaan naar huis te rijden. Met twee punten in de kofferbak natuurlijk. Zo is er niks meer aan, winnen in Amsterdam! Maar gelukkig mocht ik me nog een heel klein beetje ergeren aan het beruchte ' Defense' bandje dat als enige de tand der tijds bleek te hebben doorstaan. Alhoewel, het bandje werd zo zacht afgespeeld dat de ik achter me een "sssstttt"  hoorde toen het werd gedraaid.

Ik zweer het je Nike, vroeger was alles beter. Echt wel!

Vike