31052012: Appels en Peren

Beste lezers en lezeressen,

Een weekendje naar Ameland, een nieuwe slager voor de gehaktballen gevonden en Den Bosch kampioen zien worden, het waren echt twee prachtige weken. Elk nadeel heeft zo z’n voordeel. Geen wedstrijden meer in Groningen maar je komt zo ook weer eens toe aan andere leuke dingen. Maar daarover later meer.

Eigenlijk wisten we het al vanaf de oefencampagne aan het begin van het afgelopen seizoen. Dat de man aardig kon schieten was al snel duidelijk maar qua instelling, bevlogenheid, uitstraling en verdedigende skills was het allemaal erg magertjes. Tja, en wat doe je dan. Wij Kenners wisten het toen al wel maar de club besloot anders. Meteen in de eerste belangrijke wedstrijd, de Supercup werd alles overtuigend duidelijk. Bell had er geen zin in en zat met zijn hoofd ergens anders. Dat kostte ons toen meteen een prijs en de rest van het seizoen zaten we met gebakken peren die het jaar daarvoor bij onze oosterburen ook al waren gebakken. Iedereen zat met dichtgeknepen billen af te wachten of hij ook het nieuwe seizoen in Groningen zou spelen want, ‘een contract is een contract’ zei de nieuwe technische manager. Maar gelukkig werd wijsheid belangrijker dan de feiten. Bovendien, de Kenners hebben natuurlijk ook een eigen netwerk en soms moet je die gebruiken om iets gedaan te krijgen. Missie geslaagd, Bell op zoek naar een andere club en wij gelukkig verlost van een rotte appel. De man moest natuurlijk wel wat appels meekrijgen maar die hadden we er graag voor over. De stempel ‘Groninger’ zal hij in ieder geval nooit krijgen.

Over rotte appels gesproken, snapt iemand nog iets van de verhoudingen tussen de FEB en de NBB? Zelfs de Kenners hebben moeite om alles nog enigszins te volgen. Laten we eerlijk zijn, de FEB heeft gedurende haar bestaan nou niet echt uitgeblonken in daadkracht, het uitdragen van een visie of effectief en toekomstgericht beleid voeren. Sterker nog, het was vaak een kwestie van pappen en nathouden want, vergeet u niet, de FEB, dat zijn de clubs allemaal samen bij elkaar. Die hebben allemaal zo hun eigen agenda en wee o wee als er iets tussen zit wat jou niet zint. Dan stem je gewoon tegen en klaar is kees. Gedoemd te mislukken natuurlijk en erg onverstandig maar we raakten er al een beetje aan gewend. En toen kwam opeens de bond met een oorlogsverklaring. WTF! Achter de schermen werden ook wij geraadpleegd maar hier branden wij onze kromme vingertjes niet aan. Alles goed en wel, nu mogen de mensen die jarenlang hun declaraties keurig hebben ingevuld wijze besluiten gaan nemen in het belang van de topsport. Hebben we er vertrouwen in? Nee, maar ach, een slecht besluit is ook een besluit.

Hans H, Martin de V, Bert R en Gert K mogen in Groningen nu samen met iemand die de pegels in de gaten houdt zich inzetten voor het wel en wee van onze club. Hebben we daar dan wel vertrouwen in? De Kenners zijn daarin unaniem en zeggen volmondig ja. De stabiele basis is namelijk de man die is blijven zitten. Het toonbeeld van vertrouwen, karakter en inzet. De man die ooit bij Donar begon als enthousiast supporters met een sjaaltje om zijn nek. Eén keer maakte hij de fout dat hij klapte voor de verkeerde ploeg maar die misstap hebben we hem allang vergeven. Nu is hij de bron van kennis en ervaring. Niet alleen over het spel en de spelers maar ook over supporters, de pers, het geld, de cheerleaders en vooral niet te vergeten, het Donar-gevoel. Bert is nu al een held en geloof me als ik zeg, het wordt nog veel gekker. Over 25 jaar hangt zijn foto nog steeds in Martiniplaza. De verpersoonlijking van dat wat ons allen bindt. De rots in de branding, de held van het Noorden. Die garantie geef ik jullie bij deze.

Bike, je vroeg me nog naar de massageclub. Ik kan je zeggen, het is een groot succes. We hebben in de buurt wat mensen verzameld die allemaal ongeveer dezelfde leeftijd hebben en we vermaken ons momenteel uitstekend met de basisvaardigheden. Nooit geweten dat het lichaam dat allemaal kon en mogelijk maakte. Maar dat alles terzijde. Het belangrijkste van alles is het feit dat Jason voorlopig in Groningen blijft. De Martinitoren zal binnenkort op zijn lijf worden getatoeëerd en dan is het een feit, Jason is een Groninger.

Hebben jullie trouwens zijn nieuwe vriendin al eens van dichtbij gezien? Zo niet dan zou ik dat toch es gaan doen. Alhoewel Vike, doe jij maar niet. Eén keer zo’n stalk-ervaring is meer dan genoeg. Toch? Vanuit een regenachtig Groningen groet ik u,

Nike

16052012: Maatgevend

ikes,

We hadden nog zo gewaarschuwd. Maar ja, het is toch iets anders om als Kenner aan de zijlijn te staan, dan als speler in het veld. Blijkbaar.

Het hing allemaal op 2 luttele centimetertjes. Dat was het verschil tussen winnen en verliezen, tussen domme vraaggesprekjes voor 200 huilende supporters en lekker doortrainen en -spelen, tussen mondhoeken omhoog of omlaag. Onze coach wees daar ook nog even fijntjes op bij het seizoensafscheid. Nou, de Kenners weten wel beter, nietwaar, collega's?

Zo knalde ik onlangs bijna mijn Simca tegen de Renault 4 van mijn buurman hier in Huize Weltevreden. Bijna! Het scheelde namelijk maar twee seconden. Dat zat zo: hij reed net weg uit z'n gereserveerde parkeervak en ik wachtte even tot hij weggedraaid was en gaf vervolgens zelf een straal gas (met de voet nog half de koppeling indrukkende; dat was niet zo snugger van me, dat geef ik toe, want daarmee maakte ik een hoop herrie en als ik iets niet wil dan is het mij gedragen als al die andere bejaarden, maar à la) en reed achteruit om te keren. Niets aan t handje dus, wil ik maar zeggen, hoewel het toch echt maar twee seconden scheelde.

Ik hoop dat ik met deze parabel die 2cm een beetje ontkracht heb als oorzaak van de vroegtijdige uitschakeling van onze Donar-boys. Heel vervelend trouwens dat die ene interviewer bij het afscheid juist dat moment uitzocht om aan te refereren; gelukkig doet die andere speaker dat beter!

Wat wel mooi is, is dat ik nu weer volop tijd heb voor koersbal. Ik ben nu zelfs bezig mij in te werken in de wedstrijdversie, dus op de grote mat. Jullie zien natuurlijk wel eens Bowls op de BBC, waar die mannetjes met te dikke buiken en witte broekjes heel erg lullig achter hun verse geworpen bowl aanlopen. Daar zul je mij niet op betrappen! Ten eerste heb ik niet zo'n dikke pens en ten tweede behoud ik mijn waardigheid en loop niet als een dronken egel over die mat te zwalken. Dat schijnt trouwens ook erg afstotelijk te werken op de vrouwtjes en dat lijkt me alleen al reden genoeg om het niet te doen.

Voor het komende winterseizoen lijkt me curling trouwens ook wel wat. Nike, dat bezemen lijkt me bij uitstek een taak voor jou. En als Vike met zijn scherpe oog nou de richting aangeeft met het bezempje dan komt het dik voor mekaar.

Trouwens Vike, nog bedankt voor de lift in de Kadett. Het was vanouds gezellig. Ik denk dat ik toch ook maar eens naar een Duitse auto ga uitkijken. Toch een stukkie degelijker. Zoals veel dingen daar wat degelijker zijn, denk maar eens aan het basketbal. Ze zijn daar ook met de play-offs bezig en dat ziet er goed uit! Binnenkort maar es naar Quackenbrück en over een maandje of zo ga ik de vakantie ook in de Heimat durchbringen. Of is dat geen goed Duits? Wel boeiend om te horen over je carrière als tamboer-maitre! Wist niet dat je het in je had.

En Nike, waar blijven die sterke verhalen over je massageclub waar je vroeger de mond van vol had? Hebben ze je eruit gegooid of zo? Of lukte het niet meer...

120512: Kunstgebitten, telefoons en lange neuzen

Connaisseurs,

Poe poe, de Kenners reizen wat af de laatste dagen. Wel met de nodige gevolgen, want de Simca van Bike lijkt de ritjes Groningen-DenBosch toch niet overleefd te hebben. En zo kon het gebeuren dat Bike en ondergetekende gebroederlijk samen in de Kadett wederom afreisden naar Oeteldonck voor de laatste wedstrijd (dachten we) tegen Den Bosch. Nou, je kunt vinden van onze Oosterburen wat je wilt, maar auto's maken, dát kunnen ze. Met de wind in de rug persden we er zelfs bijna 130 km uit en bevond de Kadett zich voor het eerst sinds lange tijd op de linkerbaan van de snelweg. Op de heenreis haalde Bike zijn middagslaapje nog even in zodat van gezelligheid geen sprake was. Op zich geen probleem maar om je kunstgebit dan pontificaal op het dashboard te leggen gaat echt een stapje te ver Bike!

De laatste wedstrijd tegen Den Bosch bleek helaas toch niet de laatste wedstrijd te zijn. Donar verloor en als Donar verliest, verliezen de Kenners ook. Tijdens de wedstrijd hebben we nog driftig ge-esemesd (zeg je dat zo?) naar coach Hakim Salem want als echte Kenners zagen we direct wat het probleem was. Avis Wyatt verkeerde in een absolute bloedvorm en werd helaas nog te weinig in het spel betrokken. Als Kenner gooi je dan direct alle getrainde speltactieken opzij en hou de er nog maar eentje over: "Alle ballen op Avis!" Helaas had Hakim tijdens de wedstrijd blijkbaar geen tijd om zijn telefoon te raadplegen en zo moesten we machteloos toezien hoe ons klupje de wedstrijd uit handen gaf. Ons welgemeend advies aan de coach is dan ook: hou je telefoon in de gaten tijdens de wedstrijd want een Kennerstip, die sla je niet in de wind!

Niks aan de hand overigens, want zondag gaan we gewoon in eigen huis doen wat we tegenwoordig altijd in eigen huis doen: winnen. Winst betekent finale en dat brengt weer een aantal leuke voordelen met zich mee. Het allerbelangrijkste voordeel is wat mij betreft het gegeven dat we Den Bosch hebben verslagen en dat is, zoals ik in een vroegere blog al eens heb aangegeven, bijna net zo leuk als winnen van Amsterdam. Dat laatste kan helaas niet meer dus moeten we het hiermee doen. Een bijkomend voordeel is, dat wat mij betreft de coach nu al een lange neus mag gaan trekken naar al die criticasters en negativo's die hem dit seizoen zo verguisd hebben. Als je aan het begin van je trainerscarrière staat (want dat staat ie) en je weet dan direct al de finale van de play-offs te halen, dan heb je het prima gedaan. Punt.
Hoho Hakim, nu niet achterover gaan leunen want je bent er natuurlijk nog niet. Als je dan tóch in de finale staat, waarom dan deze dan gewoon niet even winnen? De Kenners zeggen: doen! Wat zou het mooi zijn als jij straks op die Grote Markt met die beker in je hand staat. En ik weet, je bent er te veel heer  voor, maar als ík in jouw schoenen zou staan zou ik dan ook letterlijk een hele lange  neus trekken. Nanana, nanana.

Ik weet het, ik ben een slecht mens. Maar wat er dit seizoen allemaal is gebeurd haalt dan ook het slechtste in mij boven. Vergeef me, trouwe lezer en twitteraar (Vólgen he? Die Kennerstwitter), ik weet niet beter.

Het zal duidelijk zijn. Eerst nog even winnen van Den Bosch, dan Leiden in de finale verslaan (we hebben nog wat goed te maken) en dan een feestje vieren. Ik heb al een flesje advocaat klaarstaan, speciaal voor die gelegenheid. En Nike, wat zou het leuk zijn als jij morgen nu eens niet in slaap valt tijdens de wedstrijd. Gewoon je gehoorapparaat op vol vermogen zetten, met het lawaai in de Martiniplaza blijf je dan zeker wakker. Echt, je krijgt er geen spijt van.

Vike.

PS. Leiden, da' s toch bij Bilthoven rechtsaf?

07052012: Een goed gesprek

Je hebt zo van die dagen. Na de dramatische pot in Den Bosch kon deze kenner de slaap niet vatten. Niet zozeer om het verlies, want dat kan gebeuren in zo’n serie, maar meer om de manier waarop. Aan de radio gekluisterd had ik een prima beeld van het verloop van de wedstrijd en dan weet je als Kenner precies wat er aan scheelt.

De ochtend begon vervolgens net zo als anders. De biologische klok vond het nodig om weer om 6 uur de ogen te openen en dan het standaard ritueel wat een man op leeftijd elke dag moet meemaken.
De krant gaf helaas hetzelfde beeld van de wedstrijd weer wat iedereen al wist. Starend naar buiten bedacht ik me, er moet iets gebeuren, maar wat. Het was half 10 ongeveer toen de telefoon ging. Het gehoorapparaat was nog niet eens op positie dus het opnemen duurde iets langer dan normaal. En ja hoor, te laat. 5 minuten later ging de telefoon opnieuw. Ik nam op en tot mijn grote verbazing had ik iemand aan de lijn die ik kende qua stem maar nog nooit eerder via de telefoon gesproken had. Mijn verbazing was groot maar er was geen tijd om daar over na te denken. Hij begon meteen over het onderwerp waar hij het met me over wilde hebben en als Kenner van deze sport stond ik natuurlijk meteen scherp en gaf antwoord op zijn prangende vragen. Natuurlijk noem ik geen naam van de beller maar na 60 minuten sloten we het gesprek af met de conclusie: het komt allemaal goed.

Soms gaat het er niet om of je iets kan, maar om hoe je het beleeft. Dat ze alle 13 kunnen basketballen is een feit maar om tot een goede teamprestatie te komen op de momenten dat het echt moet, daar komt wat meer bij kijken. Zo zag ik zondagmiddag de wedstrijd van Zwolle tegen Leiden. De eerste helft was voor Leiden superslecht maar toen al twijfelde ik geen moment over wie de wedstrijd zou gaan winnen. Daar lopen een paar spelers rond die weten waar Abraham de mosterd haalt. Ze weten wanneer ze moeten toeslaan en bovendien, ze weten wat ze kunnen en waarvoor ze worden betaald. Als het niet linksom lukt dan gaan we gewoon rechtsom. Als Pietje zijn dag niet heeft dan zorgen we gewoon dat Jantje zijn kansen pakt en hopla, ze wonnen en de stand is daar gewoon 2-0.

Het telefoongesprek was helder en duidelijk. We waren het snel eens en we wisten wat er moest gaan gebeuren. Vandaag zijn er dingen gebeurd die soms echt even nodig zijn. Niet altijd even leuk en fraai maar soms is de botte bijl het enige redmiddel. Het gaf mij in ieder geval een goed gevoel. Soms is sparren zo prettig om het ook eens van een ander te horen. Bovendien, zo ingewikkeld is het allemaal niet want beste Kenners zeg nou zelf, we zagen het toch al lang aankomen...

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we de wedstrijd morgen zomaar even gaan winnen. Daar moet de andere partij dan wel een beetje aan gaan meewerken. Maar geen nood, mijn vrienden in het Zuiden hebben hun klusje vandaag ook al geklaard dus de kans is groot dat het effect morgen zichtbaar zal zijn bij de roodhemden. Of het zal opvallen? Ach, iedereen heeft toch wel eens de darmen van streek. Dat dat bij ons wat vaker gebeurd dan bij de gemiddelde basketballer is logisch want leeftijd en fitheid gaan niet altijd hand in hand.

Vrienden, ik heb mijn bijdrage geleverd. Jullie ook? En kom nou niet met dat gezwets van we waren erbij in Den Bosch. Nou nou, poe, poe, alsof dat iets heeft uitgemaakt. Gebruiken jullie nou ook eens je hersens en je invloed om iets te veranderen. De club heeft het nodig. Yes, we can!

Ondertussen zijn er steeds meer mensen die ons maar al te graag volgen. Logisch en terecht natuurlijk. Niet alleen om onze onschatbare kennis maar het oog wil simpelweg ook wat. Tja Bike, dat geldt dan helaas niet voor jou maar denk maar zo, zelfs een lelijke zwaan kan vliegen. En Vike, de nieuwe bestelling is binnengekomen, ik neem morgen een doosje voor je mee.

Groet’n en tot Plaza.

Nike

01052012: Tevreden

Waar te beginnen?  Pick up where we left off! Jaja, beste lezers, een hoge leeftijd wil niet zeggen dat je je talen niet spreekt...
Na de vorige licht euforisch verlopen thuiswedstrijd tegen de matriksjes voelden de kenners dat het tijd was zich en bloc te laven aan dit exuberante etaleren van talent op basketbalgebied. En ik moet zeggen: we werden niet teleurgesteld. De Van de Beltjes knokten - zonder een hunner Amerikanen, dat wel - voor wat ze waard waren en dat was niet voldoende tegen de equipe van Salem. Dat de nep-Groningers na de winst bijkans in katzwijm vielen van hun eigen prestatie vond ik dan weer een tikje overdreven. Oke, het was bij vlagen bijzonder aardig, maar er viel zeker nog wat te verbeteren. Een goeie kenner, en we mogen hopen dat de heren op en langs het veld ook onder die categorie vallen, is nooit tevreden.

Er was, kortom, voldoende ruimte voor grappen en grollen over de leeftijd, vervoer en huisvesting van ondergetekende en zijn collegae vanuit de hoek van de would be-kenners. Zo kreeg ik onder andere het bericht binnen dat ik na alle festiviteiten na afloop wel te laat thuis zou zijn in het verzorgingstehuis en de nacht op straat zou moeten doorbrengen. Nou, dan ken je mij nog niet! Niet dat ik dan met mijn Colt .45 de deur openschiet of zo. Nee, het is nog veel eenvoudiger: Ik woon in een woongemeenschap voor ouderen, genaamd Huize Weltevreden. Ik weet het, ik weet het. Die naam is geheel in tegenspraak met mijn bewering van een alinea terug, maar a la. Ik laat het zo, want ik ben namelijk inderdaad heel tevreden met mijn zelfstandige wooneenheid, zeker wanneer ik na afloop van het koersbal damesgezelschap mee naar huis neem. Nieuwsgierige blikken blijven mij dan bespaard. Het bevalt uitstekend onder de rook van verbrande kerosine van het vliegveld Eelde, zoals ik dat nog steeds pleeg te noemen.

Een van die vertrekkende vliegtuigen bracht mij afgelopen weekend (wishful thinking, ik moest gewoon met de Simca) naar Wijchen, het Beijum van Nijmegen, maar dan wat mooier, in de hoop aldaar mijn vrienden Nike en Vike te treffen. Maar nee. Zelfs de inzet van een heuse supportersbus kon de heren niet vermurwen. Het langdurig verblijf van de Micra bij de Nissan-garage kan dus geen excuus zijn! Hierover moeten wij nog een hartig woordje wisselen. Hoe dan ook, tussen het Groningse ondersteunersvolk was het goed toeven. En daarmee was het positieve dan ook wel gezegd. Blijkbaar was het euforievirus al in de lichamen van de GasTerra spelers genesteld of zo, want het ging werkelijk nergens over. Op den duur verkozen sommigen zelfs de consumptie van patat in de kantine in plaats van de wedstrijd. En lieve lezers, geloof me, daarvoor hoef je niet helemaal naar Wijchen!

Nou neemt een kenner altijd wat afstand, zeker als je al een jaartje of tachtig meeloopt, maar dit gedrag op het veld is domweg onacceptabel. Aan de andere kant: de ruimte voor verbetering is welhaast astronomisch te noemen, dus een kampioenschap zit er nog steeds zomaar in. Als de spelers maar niet gaan denken dat ze in Huize Weltevreden wonen...

Bike