280212: Cut!

Ikes,

Terwijl ik dit schrijf word ik gefilmd. Er staan grote filmlampen in mijn huis, er is een cameraman en een regisseur en dat allemaal omdat ik als 'gemiddelde Nederlandse burger' mijn mening mag geven over het zorgstelsel in Nederland. Nu heb ik daar best een mening over maar die is, zoals jullie van me kennen, meestal nogal ongefundeerd dus ze zullen er uiteindelijk wel niets van gebruiken. In ieder geval moesten er nog wat sfeerbeelden gemaakt worden en werd ik achter mijn laptop gedumpt met de opdracht: "Doe maar net alsof je wat schrijft". Bij deze dus.

De basketbalcompetitie is dit jaar maar vreemd ingedeeld. Na 4 of 5 thuiswedstrijden achter elkaar vertoont menig supporter tekenen van basketbalverslaving vanwege het lange tijd blootgesteld zijn aan beeld en geluid van stuiterende ballen. Nog maar amper verslaafd, moeten we nu weer met zijn allen cold turkey gaan, want tot de play-offs gaan beginnen hebben we nog maar twee thuiswedstrijden te gaan. Ik voel me een beetje als een kind die de snoeppot heeft leeggegeten en nu verdrietig is omdat de snoep op is. Gelukkig bleek er in Zwolle nog een lekker snoepje te halen want daar speelde zich afgelopen zondag het All Star Gala van de Dutch Basketball League af. Groningen-Zwolle is voor mijn Kadett (net weer door de APK) prima te doen, dus het verplichte bezoek aan schoonmoeder werd afgezegd en ingeruild voor een dagje mooi basketbal. 't Kon minder.

Laat ik positief beginnen. Dat ze een mooie basketbalhal hebben in Zwolle is bekend en dat die hal uitstekend geschikt is voor een basketbalgala ook. Zo was het ook, mooie locatie, uitstekende organisatie en een hal vol basketballiefhebbers. Dan twee leuke en spectaculaire wedstrijden gezien, een spannende driepuntswedstrijd en een aantal schitterende acties bij de dunkcontest. Smullen voor de liefhebber en de kenners dus. Dat brengt me dan bij het negatieve aspect want de Groninger inbreng was, hoe zal ik het netjes zeggen, bedroevend. Welgeteld één (demissionair)bestuurslid, slechts enkele (vooral jeugd)spelers, geen coach en slechts een handjevol Groninger supporters. "Hoe kan dat nou?" hoor ik Daniel Lohues zingen. Inderdaad: Hoe kan dat nou? Was Groningen niet dé basketbalstad van Nederland? Die stad waar het basketbal leeft als nergens anders, waar we allemaal gék zijn van het spelletje? Waar zoveel basketbalkenners wonen? Waar zijn ze nu dan? Als liefhebber van de sport is zo'n basketbalgala toch the place to be? Daar gaan we toch met z'n allen naar toe, al was het alleen maar om die mooie sport nog meer op die toch al te kleine Nederlandse kaart te zetten? Hebben we als fans niet ook een verantwoordelijkheid? En dan onze spelers: waar waren ze? Natuurlijk JD en Sergio speelden in de all star game, Thomas, Yannick en Valentijn in de jeugdgame maar waar was scherpschutter Alex? Waar was dunker Avis? Waar was hét Nederlandse talent Jessey? En waar waren de andere jongens die misschien niet waren geselecteerd maar toch aanwezig hadden kunnen zijn om hun teammates aan te moedigen? Waar was de coach? Waar was jij Bike? Sinds wanneer is een butterfahrt met mevrouw Bike belangrijker dan een basketbalgala? Nike, jij was er dan gelukkig wel weer, alhoewel je met een smoking aan wel vreselijk overdressed aanwezig was. Zo'n soort gala was het nu ook weer niet.

Groningen, basketbalstad van Nederland? Ik heb er zo m'n twijfels over. "Het leeft niet" hoor ik dan. Nee, dat dankt je de koekoek. Laten we met zijn allen afspreken dat we er bij de volgende editie gewoon weer zijn, bestuur, coaches, spelers én fans. Want Zwolle, da's het Groningen van Overijssel.

"Cut!" roept de regisseur.

Zo is't maar net.

Vike

PS. Ik ben het al maanden van plan, maar mijn volgende blog gaat toch echt over Steve Nash, mijn all-time favorite basketballplayer. Nee, die speelt niet in Groningen en ook niet in Zwolle maar wat maakt het uit. I just love the game.

220212: Comfortabele Gatenkaas

Ik heb er alweer spijt van. Bij de gratie Gods ben ik akkoord gegaan met zo nu en dan een bijdrage van Bike maar nu blijkt al dat zijn content echt nergens over gaat. Zo zie je maar weer, een Kenner ben je niet zomaar. Maar vooruit, ik geef hem het voordeel van de twijfel en een tweede kans. Blijkbaar is jouw cursus Vike, puur gebaseerd op de techniek van de pc en niet op de inhoud. Zucht. Beetje mijn Micra voor gek zetten. Ik ben al blij dat ik überhaupt nog auto kan rijden na de fysieke klachten van de afgelopen weken. Op leeftijd komen betekent veel kennis en ervaring hebben maar ook aftakeling op plekken ervaren die het vroeger prima deden. Ben wel eens jaloers op de jonge garde maar ach, die hebben weer niet wat ik wel heb en dat is de status van Kenner.

Ik moet het Bike nageven, zijn vooruitziende blik over de prestaties van Nikki waren goed. Nikki speelde een belangrijke rol voor zijn ploeg afgelopen zaterdag maar zoals zo vaak, toch weer zonder punten terug naar huis. Misschien is dat wel gewoon zijn lot. Zo kan je het nog jaren volhouden maar veel verder kom je er niet mee. Zijn lange armen zijn bijna onmenselijk maar hij maakte er deze keer goed gebruik van. Dat we de wedstrijd wonnen had te maken met het hoge scorend vermogen en niet met het zo vaak gepredikte intensieve verdedigen. Ik heb nog wat wedstrijdfragmenten teruggekeken en zag dat niet iedereen hetzelfde doel had. Als je wilt roteren in de verdediging is het wel verstandig dat iedereen dat doet want anders vallen er gaten en lijkt het op een ongeorganiseerde gatenkaas. Best lekker maar niet handig. Achteraf bleek dat Hakim de dagen voor die wedstrijd vooral op het aanvallende spel had getraind. Je mag dan toch verwachten dat de mannen ondertussen nog niet vergeten zijn hoe er verdedigd moet worden. Maar blijkbaar is dat wel het geval. Je moet ze ook telkens weer alles vertellen… het zijn net mensen. Maar goed, zand er over en de blik op de toekomst. Ha! Nou.. die belooft wat.

Nog twee thuiswedstrijden en we zijn alweer klaar met de competitie. Het moet toch niet gekker worden. De ploeg begint zich net een beetje thuis te voelen in Groningen terwijl er nu een hele serie uitduels moet worden gespeeld. Lekker is dat. ‘Comfortabel voelen in Plaza’ noemt Hakim het. Fijn dat dat nu wel het geval is want het is eerder dit seizoen wel eens anders geweest. Nu het er echt om gaat en spannend wordt krijgen we nu dus een extra, nieuwe uitdaging: hoe spelen we een goeie uitwedstrijd. Gelukkig zijn er dan Kenners die daar enigszins mee kunnen helpen. Het antwoord is eigenlijk heel simpel: Nait soezen en kop d’r Veur! Als je kampioen wilt worden is winnen op vreemde bodem de sleutel tot succes. Moet ik jullie nog even wijzen op de finaleserie van vorig seizoen?
Wat maakt het ook uit. Het veld is elders overal gelijk, publiek is er nauwelijks dus gewoon gaan met die banaan. Alle spelers willen graag kampioen worden dus kom op, blik op oneindig en verstand op nul in Zwolle, Leiden, Leeuwarden, Rotterdam, Den Bosch, Wijchen en Weert. Zo’n zeperd als in Weert mag natuurlijk nooit weer gebeuren. Simpel, zo’n wedstrijd gespeeld? Dan lopend achter de bus aan terug naar Beijum. Dat is vanaf nu de regel en de oplossing. Zo’n kolere eind lopen wil natuurlijk niemand dus de motivatie zal meteen op en top zijn, waar we ook spelen. Het is eigenlijk allemaal zo simpel….

De komende periode kan de ploeg ons laten zien wat ze echt waard zijn. Tot op heden zijn de belangrijkste doorslaggevende wedstrijden, zo ook de thuisbekerwinst tegen Weert, niet goed geweest. Als je echt kampioen wilt worden dan mag je het de komende weken aan ons laten zien. Comfortabel in Plaza? Nee! Comfortabel zijn met jezelf en met je eigen ploeg. Niks meer en niks minder. Spelen in Plaza brengt extra voordelen met zich mee maar het echte werk moet buitenshuis gebeuren.

Heren, zo zijn de feiten. Natuurlijk weten jullie dat ook wel maar het moet gewoon gezegd kunnen worden. En daar zijn wij dan weer voor. Zondag trouwens ook naar Zwolle voor het Gala? Of kiezen jullie toch voor de bridge-middag? Ik ben er wel, met de Micra!

Groet Nike

160212: Op koers

Nike en Vike,

Hartelijk dank voor deze warme welkomstwoorden! Het doet mij veel deugd te mogen aantreden bij dit selecte gezelschap "kenners" van onze mooie basketbalsport in het algemeen en Donar (GasTerra Flames) in het bijzonder.

Zoals jullie weten ben ik nogal een omnivoor. Dat is chique Nederlands voor "ik vreet alles". Voor de lezers: het zou dus zomaar eens kunnen (vrij naar Marco van Basten) dat ik iets schrijf over iets anders dan onze vlammetjes. Als u als lezer mijn interesses niet deelt, dan is dat dus pech. Voor u, welteverstaan, want de heren hebben mij bijna carte blanche gegeven. Wat wanhoop al niet met een mens kan doen, maar dit terzijde.

Trouwens, ik heb het voorgevoel dat die MvB ook nog wel eens een terzijde zou kunnen gaan worden in de niet heel verre toekomst (voelt u de slagen om de arm?).

Back on topic: Ik moet nog wel leren hoe ik een stukje tekst kan verlevendigen met een plaatje of iets dergelijks, want daarover riep mijn typcursus natuurlijk niets. Voorlopig dus platte tekst (opmaak, niet inhoud).

Ik kan nu wel doen alsof ik 80 ben en af en toe een basketbalwedstrijdje bezoek, veel koersbal speel en een ontspannen bestaan leid, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik moet gewoon iedere dag aan de bak. Misschien dat dat iets te maken heeft met het niet winnen van de Staatsloterij? En trouwens, ik zie júllie ook iedere dag maar weer langsscheuren in je Nissan Micra en ouwe gedeukte Kadett, dus dat is dan wel een troostende gedachte. Deze toelichting is alleen maar om aan te geven dat wij (de "ikes) een stelletje fanatieke mafketels zijn, die naast hun veel te drukke dagelijkse leven ook nog de tijd vinden hun mening verkondigen op deze schitterende blog.

Makkie zaterdag, Vike? Daar denk ik anders over. Dat team uit Zwolle is een niet te onderschatten opponent, zeker sinds good old Herman weer aan t roer staat. Ik hoorde van een collega-kenner (maar dan uit Overijssel - het bestaat!) dat de neuzen daar weer allemaal dezelfde goede kant op staan, hetgeen misschien verklaart waarom Landstede het goed doet en Aris niet. En we hebben zaterdag weer de kans om Nikki aan het werk te zien. Die komt toch altijd verrassend uit de hoek, in positieve of negatieve zin, dat schijnt hem weinig uit te maken. Het ene moment laat ie een prachtig hookshot à la Kareem los, het volgende moment pleegt ie de meest idiote onsportieve fout. Waarom toch? Het zal wel iets te maken hebben met hersenverbindingen of zo. Daarover later meer - ik zei al, je bent kenner of niet!

Bike

140212: Triootje

Zo Nike,

Heb je een beetje genoten van de wedstrijd afgelopen zaterdag? Je zag nog een beetje bleekjes, ik hoop dat de problemen met je 'je weet wel' inmiddels zijn verholpen. Ik heb in ieder geval met volle teugen genoten, dat is zeker. Na de bekerdeceptie had ik er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in maar ik moet bekennen dat ik positief ben verrast door de energie en inzet waarmee onze jongens die (in het paars geklede) Limegroenen van de mat speelden. Vooral JD heeft mijn hart gestolen. Mijn advies aan het nieuwe bestuur is dan ook om als eerste wapenfeit deze man een levenslang contract aan te bieden. De eerste 5 jaar als speler, dan nog 10 als coach, dan 20 als veurzitter en zijn nadagen mag ie slijten als kaartjesknipper.

Dan iets heel anders. Je weet toch dat ik neef Bike de laatste tijd wat computertraining heb gegeven? Welnu, het gaat zo aardig met deze oude baas dat hij sinds kort in staat is om zelfstandig stukjes te typen én (let wel!) op te slaan. Hij is nu zo enthousiast geworden dat hij mij gevraagd heeft om ook af en toe een stukje te mogen posten op deze blog. Met inachtneming van zijn beperkte kwaliteiten denk ik toch dat we hem die kans moeten geven, het blijft tenslotte familie. Ik heb hem wel verteld dat deze blog vooral over basketbal gaat en niet over koersbal, zoals je weet zijn favoriete bezigheid tegenwoordig. Maar hopen dat ie zich daar aan houdt. Goed, het duo wordt dus een triootje, ik heb het in een ver verleden ooit eens aan m'n echtgenote voorgesteld maar die wou er toen niets van weten. Ik hoop dat jij iets ruimdenkender bent.

Bike, welkom, en veel plezier hier. Laat die Nike maar eens zien dat jij alleen in leeftijd de oudste bent! En wat de computerles van deze week betreft: morgen gaan we oefenen met spaties, die grote balk onderaan je toetsenbord.

Zaterdag gezellig met z'n drietjes naar de wedstrijd tegen Zwolle. Da's nou echt zo'n team waar je nooit van kan verliezen dus dat gaat zeker goed komen!

Vike

020212: De sjoelclub

Nike,

Wat ik nu allemaal weer meemaak.... Je weet, ik ben een fanatiek sjoeler en gooi, als zeg ik het zelf, een aardig schijfje op de bak (sjoelersjargon). Omdat wij het in de regionale competitie prima doen is de club inmiddels al behoorlijk populair in ons dorpje en verschijnt er met grote regelmaat een artikel in het plaatselijke dorpsblaadje. Gewoon een gekopieerd dingetje hoor, stelt niets voor qua opmaak maar wordt toch best wel goed gelezen en daar gaat het tenslotte om. Maar goed, ik dwaal af. Waar het om gaat is dat de vrijwilliger die wekelijks zijn verslagen over sjoelen in het blaadje zet er helemaal geen verstand van heeft. Ik verdenk hem er zelfs wel eens van dat hij een beetje hekel aan sjoelen heeft, snap je dat nou? Zo heeft hij wel eens in een verslag gezet dat er een flinke misser door ondergetekende werd gemaakt werd op de "één" aan de linkerkant terwijl iedereen echt wel weet dat de "één" aan de rechterkant zit. Toch? Nog niet zo erg, maar hij hij bleef maar doorzeuren over die ene misser en 'vergat' wel te vermelden dat ik een mooie score van 120 had gehaald. Als sjoelkenner weet jij wel wat dat betekent!

Ik heb hem er wel eens op aangesproken maar het enige wat hij dan zegt is dat hij het nieuws niet maakt maar alleen opschrijft. En dat de mensen veel liever iets willen lezen over missers dan over verwachte successen. Het zal wel aan mij liggen Nike, maar ik snap dat soort dingen niet. Sjoelen is hartstikke populair bij ons in het dorp, veel mensen genieten ervan, waarom kun je dan niet eens een stuk schrijven gezien door de ogen van diezelfde genieter? En natuurlijk moet je het over die missers hebben maar waarom altijd alleen daar maar over? Waarom geen goed stuk geschreven als we de club uit ons buurdorp dik hebben verslagen? Waarom geen achtergrondverhaal over de belevenis en de impact van de sjoelclub in het dorp? Omdat zoiets geen nieuws is? Ik, en vele dorpsgenoten met mij, wil hier graag over lezen.

Afgelopen week speelden we in de bekercompetitie de belangrijke wedstrijd tegen De Kleffe Brikken. Zoals je weet altijd een moeilijke wedstrijd en we verloren dan ook met 10-7. In het bokkeblaadje van de volgende dag stond dat we uitgeschakeld waren voor de beker. En dat terwijl we de thuiswedstrijd nog moeten spelen en ik weet zeker dat we die dik gaan winnen. Ik bedoel maar...

Nike, ik weet het wel, deze blog hoort over basketbal te gaan. Ik had best iets over de scheidsrechters kunnen schrijven. Of over de wisselende prestaties van ons team. Of zelfs iets over de houding van de pers ten opzichte van onze club. Maar ik doe het maar niet, heb me veel te druk gemaakt over het sjoelen deze week en bovendien is daar alles al wel over gezegd.

Volgende keer weer gewoon over basketbal, beloofd!

Vike