050812:Goud

Zoals jullie weten was ik onlangs in Duitsland voor een kort verblijf. Ik weet het, het is niet zo modieus als Goa of de Malediven, maar wel een stuk goedkoper en dichterbij. En dat telt als je de tachtig gepasseerd bent, nietwaar, ikes? En dan mag ik ook altijd graag op tijd mijn kopje koffie of thee drinken, beetje suiker en melk erin en bij voorkeur met een flink stuk Kuchen erbij. De kleine geneugten van het leven…

Zodoende kwam ik een pak kandij tegen waarop stond aangekondigd dat ik een Gouden Lepel kon winnen. Nou, collega's, ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar als ik iets winnen kan dan word ik wakker. Ik koop ook regelmatig een staatslot en dan mag ik graag een beetje mijmeren over wat ik allemaal met die jackpot zou kunnen doen. Op mijn leeftijd heb je niet zoveel meer te wensen, maar toch - je komt wel eens een villa tegen waarvan je denkt: dat mocht de mijne wel zijn. En vanzelfsprekend zou een flink deel van dat geld worden besteed aan onze favoriete club.

Hoe dan ook, ik keek dus naar dat pak kandij en trok vol verwachting het deksel open om daar het volgende aan te treffen:

Noem mij naïef, maar ik was toch heel even teleurgesteld. Nauwelijks korter dan aan het eind van het vorige basketbalseizoen, eigenlijk. Pas na enige tijd realiseerde ik me de analogie met ons favoriete spelletje. En met alle spel en sport, eigenlijk. Al die olympische sporters staan ook op dat startblok met de gedachte dat ze dat deksel opentrekken en daar dan zien staan: "Sie haben gewonnen!". En zo was het ook met onze Donar-jongens. En zo zal het het komend seizoen ook weer gaan. En zo hoort het ook. Dat houdt ons op de been, nietwaar?

Ik vroeg me trouwens af in hoeverre goud en nuchterheid samengaan. Dit mede in het licht van de geweldige prestaties van Ranomi Kromowidjojo. Ik kan me tenminste niet heugen dat ik ooit zo hard gezwommen heb, behalve misschien die keer dat ik dacht dat er een haai achter me aan zat in het pierebadje. Gezien het voorgaande verhaal over het lepeltje zou je dat misschien niet verwachten, maar ik ben zelf het toonbeeld van nuchterheid. Althans, mijn lieve Petronella (zij ruste in vrede) zei altijd als laatste zin van een woordenstroom: "zeg jij nou ook es wat, Bike". Maar dat kan natuurlijk ook ergens anders aan gelegen hebben. Wij als vreselijk nuchtere Groningers houden trouwens wel van een extravert persoon, zo nu en dan. We hebben daar tenminste goede ervaringen mee gehad op het basketbalveld, toch? Maar ook stugge stille doordouwers konden altijd rekenen op onze steun, dus wat dat betreft weet ik het niet. Ik moet ik dit kader wel even melden dat ik door de Olympische Spelen nog meer fan geworden ben van het Litouwse basketbal. Je kunt ze zowat niet uit elkaar houden en het oogt voor geen meter, maar wat beheersen die jongens hun techniek en wat weten ze elkaar te vinden. Als dit nuchterheid is, mag ik daar dan een onsje meer van?

Na deze ongewoon serieuze overpeinzingen van mijn kant (meestal ben ik toch vol luim en scherts) heb ik nog enkele vragen aan jullie. Vike, jij woont toch ook middenin het bos? Ik verbleef daar in Duitsland ook in het bos en daar is het vaak een stuk frisser dan op de zinderende vlakten. Jij zult het wel koud hebben gehad deze zomer. Of ben je nog op pad geweest met de marching band? Geen gastoptredens in Las Vegas of LA gedaan deze keer? Nike, vermaak je je nog op je te dure appartement? Ik weet dat jij van ons drieën het meest actief bent op eh, hoe zal ik dat zeggen, relatiegebied, maar ik hoor weinig roddels meer tegenwoordig. Ligt dat aan mij? Of is het geld bij jou ook al op?