140812: Stilte, Bert en Tattoo’s

Vrinden,

Je kan ook overdrijven. De vorige post over Mart Smeets had ook wel in 2 regels samengevat kunnen worden. Ja, hij doet het best aardig maar doseren is een kunst. Ook Mart slaat wel eens op hol maar zijn nadelen zijn beduidend minder dan zijn voordelen. Maar genoeg daarover, over tot de orde van de dag.

Daar zaten we dan op 13 augustus, live aanwezig bij de eerste training van onze club. Leuk om alle bekenden weer te zien en na drie lange maanden werd het ook wel weer eens tijd. Het viel me op dat een aantal mensen een flinke gedaantewisseling hadden ondergaan. Ja, we worden allemaal ouder en wijzer maar in veel gevallen is dat niet echt een verbetering. Grijze haren, dikke buiken, aparte kledingcombinaties en hier en daar zelfs nieuwe partners/relaties waren er te zien. We noemen geen namen maar ik keek mijn ogen uit. Die witte sokjes met een kort broek die ik zag bij een goede bekende kunnen trouwens echt niet…

Ook op het veld keek ik mijn ogen uit. Het grootste deel van de spelers oogde fit, gezond en in shape. Hier en daar mogen er nog wel wat kilootjes af maar dat zal in de komende weken ongetwijfeld wel gaan gebeuren. De coach kwam zelfs even aan het woord en vertelde kort en bondig wat zijn verwachtingen zijn en wat hij vond van de verschillende spelers. Opvallend daarbij was het feit dat Sergio nog steeds een buitenlander is. Eén van de vier dus. Vier is de regel dit jaar en Sergio is daar één van. Vinden we dat vervelend? Nee. Het is zeker niet zo dat een buitenlander per definitie beter is dan hij maar na zoveel jaren te hebben gespeeld in Nederland zou hij die titel nu toch wel eens mogen krijgen. Maar daar zijn tegenwoordig allerlei regeltjes voor. Hij moet bijvoorbeeld uit zijn hoofd weten wanneer de Slag bij Nieuwpoort was en wanneer het 100 jarig bestaan daarvan werd gevierd. Wij als Kenners hebben gisteren aangeboden om Sergio’s kennis over Nederland even bij te spijkeren dus binnenkort is hij gewoon een Nederlander. Bij deze. Komt goed.

Terwijl we gezellig op de tribune zaten te keuvelen over koetjes en kalfjes en Benny bijna het einde van de tunnel zag, werden we opeens verzocht om stil te zijn. Het moet niet gekker worden. Stilte in MartiniPlaza? Dat is bijna net zoiets als het complete Nederlands voetbalelftal het volkslied volmondig zien meezingen. Blijkbaar heeft de coach nieuwe regels ingevoerd. Of het zou zo kunnen zijn dat hij niet goed verstond wat Jamal allemaal aan het zeggen was. Dat zou natuurlijk een goede verklaring zijn. Hoe dan ook, bij de training horen we stil te zijn. Ja Bike, het zal niet meevallen maar dit geldt dus ook voor jou.

Wat ook opvallend was waren de hoeveelheid tattoo’s die de spelers allemaal hebben. De één nog groter en aparter dan de ander. Zoals jullie weten heb ik alleen mijn eigen telefoonnummer op mijn rug laten zetten. Overigens, als ik weer eens zoiets doe zal ik toch een andere plek op mijn goddelijke lijf uitzoeken want een spiegel is niet altijd voorhanden als je je eigen nummer weer es bent vergeten. Vooral Jessey begint al een aardige verzameling te krijgen. Die ploaties zullen allemaal wel een betekenis hebben. Ik wil hem daar toch nog eens naar vragen. Wellicht ook iets voor jou Vike?

Van het nieuwe bestuur heb ik niemand gezien. Alhoewel, wie er natuurlijk wel was, was onze held Bert Rolf. Breed lachend liep hij trots als een pauw met de handen in de zak, iedereen vriendelijk te begroeten. Het toonbeeld van gastvrijheid en vakmanschap. Waar zouden we allemaal zijn zonder Bert. Hij is nog steeds de stabiele basis waar de club op draait. Bestuursleden, spelers en coaches komen en gaan maar wat altijd blijft zijn de Donarsupporters en Bert. Zo simpel ligt het gewoon. Bert heeft afgelopen zomer keihard doorgewerkt om alle neuzen weer dezelfde kant op te krijgen. Maar, het was hem niet aan te zien. Fris en fruitig zoals het een moderne bestuurder betaamt. Zo moet dat!

Ik ben blij dat het weer begonnen is. Regelmatig de trainingen bezoeken is nu weer mogelijk. En gelukkig hoeven we daar niet aldoor voor naar Leek want dat is bijna net zoiets als een uitwedstrijd bezoeken. Met smart wacht ik nog op onze joker, Michael Kingma. Geloof me heren, dat gaat nog wat worden! Momenteel speelt hij nog met een grote M op de borst aan de andere kant van de wereld maar we kunnen nu de dagen gaan aftellen. Vanavond ga ik de hele serie Star Wars nog een keer kijken om alvast in de stemming te komen. Kingma wordt dit jaar de grote openbaring.. let maar op!

Zo, nu de dagelijkse dingetjes even doen en straks weer naar de training kijken. Ik ben benieuwd of Jamal nog zoveel babbels heeft en hoe het met de spierpijn van Benny is. Wat hebben we toch een heerlijke hobby!

Groet, Nike.