240812: Open and shut

Ikes,

Ik snap het niet. Waarom doet nichtje Dike toch zo afwijzend tegen mij? Ze doet nu steeds net alsof ze me niet kent, maar dat is flauwekul. Misschien heeft het toch iets te maken met dat akkefietje dat ik had met Jantina. Maar dat is toch al wel dertig jaar geleden en mijn Petronella heeft me dat al lang voor haar heengaan vergeven, dus waarom dan toch zo bokkig... Jammer. Ook omdat ik graag nog eens bij haar  op bezoek zou gaan. Ze woont nog steeds in LA, zo begreep ik, en aangezien ik een grote fan van de Lakers ben, leek het me wel wat om een bezoekje aan het mooiste basketbal van de VS te combineren met een familiebezoekje.

Ik weet dat sommigen daar anders over denken, maar jongens, zeg nou zelf: Nash, Bryant, Gasol en Howard in 1 team. Dat is toch ongelooflijk? Ik weet wel dat er in diezelfde arena ook nog een dunkgraag figuur rondloopt bij zo'n ander teampje, maar ach. Wat heeft die gast nou voor prijzen gewonnen dan? En jullie kennen inmiddels mijn voorkeur voor hard werken en teamspel. Dus?

Hoe dan ook, misschien staat Dike niet zo open in het leven als sommige anderen. Ik heb daarvan nog weer een mooi voorbeeld meegemaakt afgelopen week. Ik sprak namelijk met iemand uit dezelfde stad als Dike, onze nieuwe man Jamal Boykin. Nou, als je toch ooit een persoon hebt ontmoet die open in het leven staat... Geen spoor van onzekerheid, verlegenheid en evenmin van arrogantie. Gewoon aardig en belangstellend voor de wereld om hem heen. Weet je wat ie zei? Dat ie bij een weiland ging staan kijken of ie misschien een paard of schaap aan zou kunnen raken, want dat had ie nog nooit gedaan als stadskind. Is dat bijzonder? Jamal vertelde dat hij ook in die week werd geïnterviewd door de jongens en meisjes van GasTerra Flames. Ik ben benieuwd, hoewel het me niet zou verbazen als ze er weer een saai verhaal van weten te maken. Nou, never a dull moment with Jamal, die garantie durf ik alvast wel te geven vanaf deze veelgelezen plaats.

Deze week bereikte mij ook het bericht dat donarbasketbal.nl er de brui aan gegeven heeft. Nou ben ik eerlijk gezegd meer Kenner van het spelletje dan van de mensen eromheen, maar die site is - was - toch een instituut en een goede bron van actuele informatie. Ik heb wel eens gecorrespondeerd met die jongen van Boorsma, maar ik ken hem niet persoonlijk, jullie? Ik denk: als je daar 13 jaar lang je ziel en zaligheid in gestopt hebt, dan moet er toch haast iets gebeurd zijn dat je daar zomaar mee ophoudt. Aan de andere kant: dat gastenboek - en dat was een belangrijk onderdeel van de site - van hem voorzag vroeger meer in een behoefte dan de laatste tijd. De meeste Kenners en zelfs wat would-be kenners waren al afgehaakt door dat ongenuanceerde geblaat van sommigen. En op de mening van een schaap zit niemand te wachten.

Zijn jullie er ook bij aanstaande Grunnens ontzet? Beetje vreemd hè, dat dat wordt georganiseerd door die 28augustus lui en dat ze het dan niet in hun eigen agenda zetten. Het zal wel met geld te maken hebben. Maar ik vraag me wel af of een andere tegenstander niet beter was geweest. Nu zul je zien dat die Meijer meekomt. Help me onthouden dat ik de rollator meeneem. Kun je geweldige enkelblessures mee veroorzaken, zo heb ik gemerkt.

Nike, je reageerde nog niet op mijn vraag naar je relaties en daarmee samenhangende financiële situatie. Ik ben toch wel benieuwd.
Vike, ik miste je op onze eerste Jeu de Boules na de vakantie. Heb je iets verrekt of zo? Of durf je niet meer na het optreden van Hakim?

Bike.

Foto Jamal Boykin: ©Arnold Meijer

140812: Stilte, Bert en Tattoo’s

Vrinden,

Je kan ook overdrijven. De vorige post over Mart Smeets had ook wel in 2 regels samengevat kunnen worden. Ja, hij doet het best aardig maar doseren is een kunst. Ook Mart slaat wel eens op hol maar zijn nadelen zijn beduidend minder dan zijn voordelen. Maar genoeg daarover, over tot de orde van de dag.

Daar zaten we dan op 13 augustus, live aanwezig bij de eerste training van onze club. Leuk om alle bekenden weer te zien en na drie lange maanden werd het ook wel weer eens tijd. Het viel me op dat een aantal mensen een flinke gedaantewisseling hadden ondergaan. Ja, we worden allemaal ouder en wijzer maar in veel gevallen is dat niet echt een verbetering. Grijze haren, dikke buiken, aparte kledingcombinaties en hier en daar zelfs nieuwe partners/relaties waren er te zien. We noemen geen namen maar ik keek mijn ogen uit. Die witte sokjes met een kort broek die ik zag bij een goede bekende kunnen trouwens echt niet…

Ook op het veld keek ik mijn ogen uit. Het grootste deel van de spelers oogde fit, gezond en in shape. Hier en daar mogen er nog wel wat kilootjes af maar dat zal in de komende weken ongetwijfeld wel gaan gebeuren. De coach kwam zelfs even aan het woord en vertelde kort en bondig wat zijn verwachtingen zijn en wat hij vond van de verschillende spelers. Opvallend daarbij was het feit dat Sergio nog steeds een buitenlander is. Eén van de vier dus. Vier is de regel dit jaar en Sergio is daar één van. Vinden we dat vervelend? Nee. Het is zeker niet zo dat een buitenlander per definitie beter is dan hij maar na zoveel jaren te hebben gespeeld in Nederland zou hij die titel nu toch wel eens mogen krijgen. Maar daar zijn tegenwoordig allerlei regeltjes voor. Hij moet bijvoorbeeld uit zijn hoofd weten wanneer de Slag bij Nieuwpoort was en wanneer het 100 jarig bestaan daarvan werd gevierd. Wij als Kenners hebben gisteren aangeboden om Sergio’s kennis over Nederland even bij te spijkeren dus binnenkort is hij gewoon een Nederlander. Bij deze. Komt goed.

Terwijl we gezellig op de tribune zaten te keuvelen over koetjes en kalfjes en Benny bijna het einde van de tunnel zag, werden we opeens verzocht om stil te zijn. Het moet niet gekker worden. Stilte in MartiniPlaza? Dat is bijna net zoiets als het complete Nederlands voetbalelftal het volkslied volmondig zien meezingen. Blijkbaar heeft de coach nieuwe regels ingevoerd. Of het zou zo kunnen zijn dat hij niet goed verstond wat Jamal allemaal aan het zeggen was. Dat zou natuurlijk een goede verklaring zijn. Hoe dan ook, bij de training horen we stil te zijn. Ja Bike, het zal niet meevallen maar dit geldt dus ook voor jou.

Wat ook opvallend was waren de hoeveelheid tattoo’s die de spelers allemaal hebben. De één nog groter en aparter dan de ander. Zoals jullie weten heb ik alleen mijn eigen telefoonnummer op mijn rug laten zetten. Overigens, als ik weer eens zoiets doe zal ik toch een andere plek op mijn goddelijke lijf uitzoeken want een spiegel is niet altijd voorhanden als je je eigen nummer weer es bent vergeten. Vooral Jessey begint al een aardige verzameling te krijgen. Die ploaties zullen allemaal wel een betekenis hebben. Ik wil hem daar toch nog eens naar vragen. Wellicht ook iets voor jou Vike?

Van het nieuwe bestuur heb ik niemand gezien. Alhoewel, wie er natuurlijk wel was, was onze held Bert Rolf. Breed lachend liep hij trots als een pauw met de handen in de zak, iedereen vriendelijk te begroeten. Het toonbeeld van gastvrijheid en vakmanschap. Waar zouden we allemaal zijn zonder Bert. Hij is nog steeds de stabiele basis waar de club op draait. Bestuursleden, spelers en coaches komen en gaan maar wat altijd blijft zijn de Donarsupporters en Bert. Zo simpel ligt het gewoon. Bert heeft afgelopen zomer keihard doorgewerkt om alle neuzen weer dezelfde kant op te krijgen. Maar, het was hem niet aan te zien. Fris en fruitig zoals het een moderne bestuurder betaamt. Zo moet dat!

Ik ben blij dat het weer begonnen is. Regelmatig de trainingen bezoeken is nu weer mogelijk. En gelukkig hoeven we daar niet aldoor voor naar Leek want dat is bijna net zoiets als een uitwedstrijd bezoeken. Met smart wacht ik nog op onze joker, Michael Kingma. Geloof me heren, dat gaat nog wat worden! Momenteel speelt hij nog met een grote M op de borst aan de andere kant van de wereld maar we kunnen nu de dagen gaan aftellen. Vanavond ga ik de hele serie Star Wars nog een keer kijken om alvast in de stemming te komen. Kingma wordt dit jaar de grote openbaring.. let maar op!

Zo, nu de dagelijkse dingetjes even doen en straks weer naar de training kijken. Ik ben benieuwd of Jamal nog zoveel babbels heeft en hoe het met de spierpijn van Benny is. Wat hebben we toch een heerlijke hobby!

Groet, Nike.

130812: Senk Joe!

Hè Hè, dat hebben we weer gehad. Zoals jullie weten ben ik gek op sport maar een mens kan ook overvoerd worden. Na de EK (sof), de Tour de France (sof), Wimbledon (geen sof want Federer won) hebben we nu enkele weken van 's middags vroeg tot 's avonds laat aan de buis geplakt gezeten om vooral maar niets te missen van de Olympische Spelen. Ik heb het allemaal gezien. Boogschieten, kunstzwemmen, judo, hockey, voetbal, zelfs damesvoetbal, zwemmen, nog meer zwemmen, roeien, schieten, zeilen, handbal, atletiek, nog veel meer atletiek en, ja, basketbal! Ook een Kenner heeft zijn grenzen en kan niet onbeperkt absorberen maar gelukkig ging de finale van NBA-USA tegen Spanje er nog net in. En, eerlijk is eerlijk, het was smullen geblazen. Zoals Smeets al uitriep: "dit is pure reclame voor het basketbal!". Zo was het maar net. Wat een wedstrijd. Diep respect voor de Spanjaarden die zoveel meer tegenstand boden dan andere kenners hadden verwacht. Tot de laatste minuut bleef het een wedstrijd. Vooral Rudy Fernandez (ik heb het over hem al eens eerder gehad) liet zich van zijn beste kant zien. Natuurlijk, af en toe ging hij over het randje maar daar heb ik geen enkel probleem mee. Het was een finale en in een finale telt maar één ding: winnen! Rudy begreep dat als geen ander en ging net zover als de refs hem toelieten. Prima, dat soort mentaliteit kunnen wij in Groningen ook wel gebruiken. Natuurlijk konden de Spanjaarden niet winnen. Daarvoor was de klasse van Bryant, James, Durant (MVP wat mij betreft) en de andere NBA sterren domweg te groot. Wat deze wedstrijd echter meer dan ooit liet zien is dat je met de juiste mentaliteit en fighting spirit ver kunt komen. Zélfs tegen klasse. Dat de mannen van Hakim het maar even in hun oren knopen...

Fighting Spirit 

Tja, zijn naam is gevallen en dan kunnen we er niet omheen om ook wat aandacht te schenken aan Martinus Jan Smeets. De man waar op dit moment bijna iedereen wel een mening over heeft, positief of negatief. De eerste hoor je niet zoveel, de laatste des te meer want het is op dit moment 'hot' om anti-mart te zijn. Er is een anti-mart facebook pagina, een anti-mart hyves pagina en zelf een heuse anti-mart bingo op het internet verschenen. De laatste vond ik overigens zeer vermakelijk maar, dat gezegd hebbende, Vike zou Vike niet zijn als hij niet een iets afwijkende mening zou hebben. Ik vind namelijk dat Smeets veel te hard wordt aangepakt. Ik vind ook dat Smeets dit niet heeft verdiend. Zo lang ik het basketbal in Nederland volg (en jullie weten hoe lang dat al is) heb ik Smeets ook gevolgd. Ik heb hem nét niet meer zien spelen bij Levi's (zo oud ben ik dan ook weer niet) maar ik kan me nog goed herinneren dat hij als basketbaljournalist met z'n lange grote lijf de houten bankjes van de Martinihal beklom. Leren jasje, jeans en (toen al) een arrogante blik. Later werd hij dé anchor man van Studio Sport.

Senk joe Mart!

Een zondagavond was niet compleet zonder Mart, de Tour de France was alleen leuk met Mart en als je naar schaatsen keek (zelfs ik heb mijn kleine onvolkomenheden) dan praatte Mart je ruim een kwartier door de 10 kilometer heen. Ja, zo lang duurde dat toen nog. Mart schrijft ook colums en boekjes en ik moet zeggen: dat doet ie verdomd leuk. Mart houdt van sport, houdt nog meer van de emotie die daar bij hoort en ja, Mart houdt ook van zichzelf. Op zich geen slechte eigenschap trouwens. Daarnaast heeft ie een zeer goede kijk op (het gebrek aan) de organisatie van het professionele basketbal in Nederland. Wat je ook van hem vindt en hoe mooi of lelijk je z'n truien ook vindt, Mart heeft wel degelijk grote invloed gehad op de sportverslaggeving in Nederland. Ik weet het, voor veel mensen werkt de aanblik van Smeets als een rode lap op een stier maar voor mij is hij een icoon. En ja, dat mag ik zeggen. Ondanks dat ook ik af en toe kromme tenen krijg van zijn manier van presenteren, z'n boerenkool Engels en zijn meer dan overdreven affectie voor alles wat zich op een fiets voortbeweegt. Ook dát mag ik zeggen. Mart heeft gewoon vele jaren lang mooie televisie gemaakt. En natuurlijk, dit jaar was het Martgehalte wel erg hoog en ja, misschien is ook zijn houdbaarheidsdatum inmiddels verstreken. Mart heeft er schijt aan en bepaalt zelf wel wanneer hij niet meer op de buis zal verschijnen. Respect. Volgend jaar kijk ik weer fijn naar de Tour de France. En dan hoop ik dat ik 's avonds laat  in Avondettape weer het vertrouwde gezicht van Mart Smeets zal zien. Dan hef ik mijn glas met rode wijn. Proost Mart! Senk joe Mart!

Vandaag begint ons nieuwe seizoen. Uiteraard zijn de Kenners aanwezig bij de eerste training. En mét Mart ga ik nu iets heel geks zeggen. We gaan een heel bijzonder seizoen tegemoet. Een seizoen dat we ons jaren later nog zullen herinneren. Zeker weten. Waarom ik dat zeg? Laten we gewoon kijken.

Vike

PS. Ik realiseer me opeens dat ik door het schrijven van deze blog bij het Pro-Mart kamp hoor. Ik zoek dus nog een onderduikadresje. Is die caravan in Appelscha van jou nog vrij Bike?

050812:Goud

Zoals jullie weten was ik onlangs in Duitsland voor een kort verblijf. Ik weet het, het is niet zo modieus als Goa of de Malediven, maar wel een stuk goedkoper en dichterbij. En dat telt als je de tachtig gepasseerd bent, nietwaar, ikes? En dan mag ik ook altijd graag op tijd mijn kopje koffie of thee drinken, beetje suiker en melk erin en bij voorkeur met een flink stuk Kuchen erbij. De kleine geneugten van het leven…

Zodoende kwam ik een pak kandij tegen waarop stond aangekondigd dat ik een Gouden Lepel kon winnen. Nou, collega's, ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar als ik iets winnen kan dan word ik wakker. Ik koop ook regelmatig een staatslot en dan mag ik graag een beetje mijmeren over wat ik allemaal met die jackpot zou kunnen doen. Op mijn leeftijd heb je niet zoveel meer te wensen, maar toch - je komt wel eens een villa tegen waarvan je denkt: dat mocht de mijne wel zijn. En vanzelfsprekend zou een flink deel van dat geld worden besteed aan onze favoriete club.

Hoe dan ook, ik keek dus naar dat pak kandij en trok vol verwachting het deksel open om daar het volgende aan te treffen:

Noem mij naïef, maar ik was toch heel even teleurgesteld. Nauwelijks korter dan aan het eind van het vorige basketbalseizoen, eigenlijk. Pas na enige tijd realiseerde ik me de analogie met ons favoriete spelletje. En met alle spel en sport, eigenlijk. Al die olympische sporters staan ook op dat startblok met de gedachte dat ze dat deksel opentrekken en daar dan zien staan: "Sie haben gewonnen!". En zo was het ook met onze Donar-jongens. En zo zal het het komend seizoen ook weer gaan. En zo hoort het ook. Dat houdt ons op de been, nietwaar?

Ik vroeg me trouwens af in hoeverre goud en nuchterheid samengaan. Dit mede in het licht van de geweldige prestaties van Ranomi Kromowidjojo. Ik kan me tenminste niet heugen dat ik ooit zo hard gezwommen heb, behalve misschien die keer dat ik dacht dat er een haai achter me aan zat in het pierebadje. Gezien het voorgaande verhaal over het lepeltje zou je dat misschien niet verwachten, maar ik ben zelf het toonbeeld van nuchterheid. Althans, mijn lieve Petronella (zij ruste in vrede) zei altijd als laatste zin van een woordenstroom: "zeg jij nou ook es wat, Bike". Maar dat kan natuurlijk ook ergens anders aan gelegen hebben. Wij als vreselijk nuchtere Groningers houden trouwens wel van een extravert persoon, zo nu en dan. We hebben daar tenminste goede ervaringen mee gehad op het basketbalveld, toch? Maar ook stugge stille doordouwers konden altijd rekenen op onze steun, dus wat dat betreft weet ik het niet. Ik moet ik dit kader wel even melden dat ik door de Olympische Spelen nog meer fan geworden ben van het Litouwse basketbal. Je kunt ze zowat niet uit elkaar houden en het oogt voor geen meter, maar wat beheersen die jongens hun techniek en wat weten ze elkaar te vinden. Als dit nuchterheid is, mag ik daar dan een onsje meer van?

Na deze ongewoon serieuze overpeinzingen van mijn kant (meestal ben ik toch vol luim en scherts) heb ik nog enkele vragen aan jullie. Vike, jij woont toch ook middenin het bos? Ik verbleef daar in Duitsland ook in het bos en daar is het vaak een stuk frisser dan op de zinderende vlakten. Jij zult het wel koud hebben gehad deze zomer. Of ben je nog op pad geweest met de marching band? Geen gastoptredens in Las Vegas of LA gedaan deze keer? Nike, vermaak je je nog op je te dure appartement? Ik weet dat jij van ons drieën het meest actief bent op eh, hoe zal ik dat zeggen, relatiegebied, maar ik hoor weinig roddels meer tegenwoordig. Ligt dat aan mij? Of is het geld bij jou ook al op?