271112: Basketbal is emotie

Ikes,

Een weekje geleden zit ik rustig te kijken naar Boer zoekt vrouw, of in dit geval Boer zoekt Man, belt me daar opeens nichtje Dike. Wat ik wel niet dacht, zegt ze. Ik zeg:

Dikemobiel

hoezo? Ze zegt: Waar zijn jullie wel helemaal mee bezig? Wat bleek: ze was via internet ook aan het kijken naar BZM en het beviel haar maar niks. Ze vond dat zo'n programma zich moest beperken tot mannetjes en vrouwtjes. Ik zeg nog: je bent zeker ook tegen het homohuwelijk, haha! Ze is dus inderdaad tegen het homohuwelijk. Dus. Nou vraag ik je. Een grotere pot (excusez le mot) moet nog worden uitgevonden en dan ben je tegen het homohuwelijk! Ik zei nog dat zij als halve Amerikaanse nu zeker ook ging geloven in dat verhaal van Hansje Brinker en die dijk. Hoezo, zegt ze, is daar iets mee dan?

Enfin, na wat heen en weer gebakkelei hebben we de zaak weer behoorlijk gladgestreken en uiteindelijk toch nog wel kunnen lachen om die rare Amerikanen en Nederlanders. Vooral jou vindt ze erg komisch, Vike. Ze leest je stukjes met veel genoegen, al was 

Bloemetjes en bijtjes

het maar omdat jij daar nogal wat ironie in verwerkt en dat kennen ze in LA niet. Ironie is natuurlijk voorbehouden aan volkeren die iets te klagen hebben en dat hebben Amerikanen niet. Die blijven altijd optimistisch, ook al stort de hele wereld voor hun neus ter plekke in elkaar. En aangezien jij toch wel een zwartkijker bent, Vike, ben jij de aangewezen persoon voor ironie, sarcasme of zelfs cynisme. Of interesseert het je niet meer zo? Dat kan natuurlijk. Wanneer je na al die jaren niet meer in gelooft in het basketbal in Nederland kan ik me indenken dat je je helemaal stort op de bijenhouderij. Het is natuurlijk wel opvallend dat die Geert Krops de laatste tijd steeds weer opduikt bij de Flames. Dat je je bijenkasten daar tussen de aardbeien hebt staan snap ik, maar je kunt ook overdrijven. Of heb je hem nu eindelijk als stersponsor weten te strikken?

Er was eens...

Ik kijk trouwens regelmatig tv en dan gaat mijn aandacht altijd uit naar leuke soaps. Maar, Ikes, ik moet toegeven dat er niets gaat boven the real thing! Als het op tv vertoond zou worden zou niemand het geloven. Ik heb het natuurlijk over het Nederlands basketbalteam. Fantastisch! Een wereld van discussie en idioterie, op basis van een idee dat te absurd is om te beschrijven. Denk je in dat de vertegenwoordigers van Ganzedijkse Boys 6 en Eenum 12 mogen beslissen over de toekomst van Robin van Persie en Arjen Robben. En dan na lang wikken en wegen besluiten dat ze die uitslovers in het oranje twee jaar op non-actief zetten omdat het bondsbestuur een gat in de hand heeft. Geweldig toch? Never a dull moment, dat is toch wel de juiste karakterisering van ons favoriete wereldje.

Wisten jullie trouwens dat er ook tussen Kerst en 2013 een hoop te beleven is voor de basketballiefhebber? Binnen jullie actieradius met rollator en/of scootmobiel valt namelijk ook de Groninger Basketball Week! Dàt is pas leuk. Onze coach wil graag goed  

Hallootjes!

presteren op het toernooi zei hij tegen me. Dan is het goed te weten dat ze op die Gbbw wat teams zullen tegenkomen die bestaan uit blokken gewapend beton, dan wel een stel ratelslangen met een bal. Daar zijn die van Den Bosch en Den Helder maar lammetjes bij. Ik zeg: als je dat overleeft kun je alles aan. Maar het mooiste van die Gbbw is natuurlijk de komst van de Luvabulls. Hebben jullie die foto gezien op de site? Zo! Nou, heren, we mogen dan wat ouder zijn, we tellen nog wel degelijk mee en dat zullen we ze laten merken ook! Ik heb me alvast aangemeld als team liaison van die lieve meisjes. Lijkt me wel een strategische baan.

Op weg naar een coachbaan

Met verwachtingsvolle groet,
Bike

PS1 Vike, heb je Steves nieuwe kapsel gezien? Eng hè? Heb ik je toch een mooi excuus bezorgd om hem niet meer zo leuk te vinden.

PS2 Nike, ga jij ook nog iets doen bij de Gbbw? Parkeerwacht of zo?

191112: Sukkels en spruitjes.

Lotgenoten,

Zoals gebruikelijk behandel ik af en toe op deze plaats de binnengekomen post. Uiteraard niet de tientallen huwelijksaanzoeken aan Nike of de vele aanbiedingen van autohandelaren aan Bike, maar post die er toe doét. Deze week viel er een interessant bericht binnen in de Kenners postbus.
Het bericht was een reactie op de prachtige blog van Nike van 10 november jl. (lees die gerust nog eens na) en ging als volgt:

He groningse blaaskaken!. Staan we na een paar wedstrijden weer met beide beentjes op de grond?Zoals ieder jaar gebruikelijk staan jullie weer op de Grote Markt. Het hoogste budget maar wederom weer niet de beste spelers. sukkels!

Als liefhebber van een goed stukje proza kan ik dit soort berichten wel waarderen. Daarnaast slaat de schrijver (die overigens om onbegrijpelijke redenen anoniem wenst te blijven) de spijker volledig op zijn kop. De kwalificatie 'Groningse blaaskaken' is zeer spitsvondig en terecht gevonden, te meer omdat ondergetekende zich daar niet op aangesproken voelt daar hij al weer vele jaren terug is op zijn Drentse roots. Uiteraard staan wij ferm met onze beide beentjes op de grond. Dat wil zeggen: zo lang we het volhouden want de jaren gaan inmiddels tellen heren! Dan ben ik afgelopen week nog op de Grote Markt geweest, dus alweer een plusje voor deze oplettende lezer! De zin met betrekking tot het hoogste budget kan ik niet helemaal verifiëren maar wat dondert het, hij zal wel gelijk hebben. En dat de beste spelers in Den Bosch zitten weet iedere sukkel. Wat me brengt tot de eindconclusie: Sukkels! Ik mag ter plekke knap worden als ik lieg, maar heb ik dat ook al niet vaak naar jullie geroepen? Kortom, op deze plaats mijn welgemeende dank aan deze goedwillende en ter zake kundige bijdrage van iemand die ongetwijfeld een vriendelijke en neutrale basketbalsupporter zal zijn. Dit soort berichten onderscheidt ons van de apen. Toch?

Sukkels!

Rogier is weer thuis. Inderdaad. En, ik moet het eerlijk bekennen, daar wordt ik toch wel een beetje blij van. Als liefhebber van de mooiste actie uit de basketbalsport, de assist, geniet ik van de ene na de andere mooie pass (mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.)waarop hij ons trakteert. Goed, zijn schot valt dan nog niet maar onze ploeg wordt er beter van als hij speelt. Zijn we dus de gedoodverfde kampioenskandidaat? Nee, nog lang niet en misschien gaat het ook wel niet gebeuren maar wat geeft het, zo lang ik kan genieten van een paar mooie acties per wedstrijd hoor je mij niet zeuren. Mevrouw Vike hoort mij dan wel weer zeuren maar daarom is ze dan ook met mij getrouwd. Dit laatste overigens volledig off topic.

Dan kunnen we natuurlijk niet om de laatste ontwikkelingen heen van onze nationale trots: het Nederlands (met een hoofdletter) Basketballteam! Een briljante oplossing van de bond: we zitten wat krap bij kas dus wat doen we: we mikken gewoon het eerste herenteam eruit! Kijk, dat is nog eens doorpakken. Zeg nu eens eerlijk, het slaat toch ook nergens op, die landjes die tegen elkaar spelen. Volkslied erbij, en maar doen alsof je trots bent om voor je land uit te komen. Weg er mee! Ik durf te wedden dat Rogier er ook blij mee is want die had sowieso al moeite met het elfde couplet van ons Wilhelmus. Dat scheelt weer studeren.

Volkslied? Onzin!

De andere sporten kunnen een voorbeeld nemen aan de wijze mannen van onze basketbalbond. Louis van Gaal: hou eens op met dat oranje voetbalploegje van je! Opdoeken die handel! Daar zit toch niemand op te wachten? Zijn wij nu zo slim of zijn zij nu zo dom? Kost allemaal geld, ze worden toch geen kampioen dus wie zit daar nu nog op te wachten? Onze spelers hebben weer meer vrije tijd dus dit is een win-win situatie. Briljant, ik heb er geen andere woorden voor. Als ik onze briefschrijver van hierboven dan toch nog even mag quoten: Sukkels! In de meest positieve zin van het woord natuurlijk.

Spruitjes!

Allemaal goed nieuws dus deze week. Vanavond gaan onze spelers koken met een aantal BBC leden. Wat zou Rogier maken? Spruitjes? En Maurice? Een bal gehakt met appelmoes? Hakim zal wel weer voor zijn geliefde stamppot Andijvie gaan. Met jus natuurlijk. En natuurlijk eten ze als toetje Aardbeien met ijs. Van Krops, dat spreekt vanzelf.

Donderdag uit tegen Den Bosch. Daarna thuis tegen Leeuwarden. Ik heb d'r al weer zin in. Hopelijk worden we niet dood gegooid met Sinterklaasgedichtjes want daar kan ik ab-so-luut niet tegen. Maar goed wie dicht er nog tegenwoordig. Dat doen alleen sukkels.

Vike.

PS. Als de Lakers verliezen verliest Nash tegenwoordig ook. Moet ik dan verdrietig zijn of juist blij? Vroeger was alles veel duidelijker. Echt waar.
PS2: Maar eens de Vismarkt proberen?

101112: Rogier is weer thuis

Donderdag 8 november 2012. Net terug uit het zwembad, waar ik deze keer zowaar acht baantjes binnen het uur had gezwommen, was het tijd om de computer uit het jaar nul weer eens aan te zetten.

Dat wij Kenners na een cursus van 3 dagen inclusief overnachtingen nu eindelijk twitter enigszins onder de knie hebben is op zich al een hele prestatie. Dat bijna 200 volgers dat gebrabbel van ons ook nog eens graag willen lezen is helemaal bijzonder. Nou ja, gebrabbel.. Kenner zijn brengt wel verantwoordelijkheden met zich mee en u weet, wij schrijven geen onzin. Als je door Koninklijk besluit zo een hoofdletter mag gebruiken dan brengt dat integriteit, kennis en een hoog waarheidsgehalte met zich mee. Beatrix was niet moeilijk te overtuigen maar ze zei er toen wel bij “Heren, een geintje is leuk maar het gaat om de boodschap”. En natuurlijk heeft ze helemaal gelijk. Wij kennen onze rol en houden ons aan de Koninklijke regels.


Maar terug naar die ochtend. Natuurlijk wisten wij al lang dat het speelde maar we moesten onze mond houden. De musketier belde de afgelopen maanden wekelijks hoe het in Groningen allemaal ging en braaf gaven we om de beurt antwoorden op zijn vragen. Hij wilde graag terug en na intern beraad waren wij er ook al snel uit. Dat was al in augustus. We verwezen hem toen meteen door naar Mister Donar en dachten dat alles in een poep en een scheet wel geregeld zou zijn. Maar dat viel even tegen. Zijn naam mochten we simpelweg niet noemen want de onderhandelingen liepen nog en dan moet je geen slapende honden wakker gaan maken. Maar dat het goed zou komen was natuurlijk meteen al een feit. Rogier zou zonder twijfel weer naar Groningen komen en we wisten meteen al dat de stad even op haar grondvesten zou gaan trillen. En afgelopen donderdag was het dan zo ver. Het vuistdikke contract was getekend en het nieuws werd meteen naar buiten gebracht.

Nu moet u niet denken dat Rogier zoveel noten op zijn zang had. Nee hoor, zo’n contract gaat over praktische zaken die voor sommige mensen heel belangrijk zijn. Bij de één is het een A4tje, bij de ander een boekwerk. Alleen al de kleur van het dekbedovertrek is in dit geval in 4 bladzijden omschreven. Zo gaat dat tegenwoordig soms met topsporters. Geen hoge eisen maar wel belangrijke details. Wij vinden het wel prima. Geen ruis op de lijn maar helderheid.


Maar terug naar donderdag. Twitter, facebook, het internet ontplofte bijna. Rogier Jansen naar Groningen en iedereen mocht, nee moest het weten. Ook ik viel even van mij stoel. Het is toch even schrikken als het zo op je veel te kleine beeldscherm verschijnt. Maar het feit kon nu eindelijk bekend worden gemaakt. Ik stond weer op en liep naar de keuken. Met een grijns van oor tot oor vulde ik het borrelglas en dacht even terug aan 27 mei 2004. De driepunter die hij in de verlenging in Den Bosch feilloos binnen schoot zal ik nooit meer vergeten. Hij was 19 en nog zo groen als gras. Onder de bezielende leiding van Ton Boot werd hij kampioen van Nederland en Groningen vierde feest.

 

Nu acht jaar later is hij weer in Groningen en gaat hij ons zijn kunsten laten zien. Op zijn shirt staat nu GasTerra Flames. Zijn periode in Den Bosch hebben we hem al lang vergeven. Coach Korner heeft er soms nog slapeloze nachten van. Ach, je doet soms wel es gek, wij weten er alles van. Zo gaat dat in topsport. Als volgend seizoen Matt Bauscher hier weer speelt zal iedereen een dag in de war zijn en vervolgens dansen we weer samen de bostella. Rogier past bij ons en hoort in Groningen. Voor ons geen verrassing en ik kan u zeggen, voor hem ook niet. De verloren zoon is terug en zo hoort het ook. Zijn rugzak is tot de nok toe gevuld met ervaring en dat kunnen we wel gebruiken. Zijn collega’s zullen even moeten wennen en de coach begint aan weer een nieuwe uitdaging in zijn leven maar de doelen zijn helder.

 

Morgen is het zover. Morgen zal hij door Martin aan ons worden voorgesteld. Ik kan niet wachten. Morgen sta ik, hoe krakkemikkig ook, en met een glimlach van oor tot oor klap ik in mijn handen als hij de hal vanuit de catacomben binnenloopt. Rogier is weer thuis en de Kenners zijn blij. Met hem erbij wordt alles nog mooier dan dat het al was. Welkom terug Rogier!

 

 

Nike