200911: Vlaflips en Gorilla's

Vike,

Gaat het weer een beetje? Ben wel wat van je gewend maar als ik jouw vorige bericht zo lees heb je meer behoefte aan witte pilletjes dan die overheerlijke en effectieve blauwe. Ik gok dat jouw depressie meer te maken heeft gehad met de matige zomer en jouw intensieve dieet dan met de start van het nieuwe basketbalseizoen. Want laten we eerlijk zijn, er komen weer een paar geweldige maanden aan! We hebben niet vier of vijf , nee, we hebben wel 7 tegenstanders in de Nederlandse competitie! We gaan weer Europa in en we mogen zaterdag naar Utrecht om de eerste belangrijke wedstrijd te gaan spelen. Prachtig allemaal.

Je voelt het vast al wel aankomen. Ook bij mij, somberheid alom. Ik moet eerlijk zeggen dat ik afgelopen zaterdag in Assen bijzonder heb genoten van de laatste oefenwedstrijd maar het was een spaarzaam hoogtepunt in een pijnlijke basketbalperiode. Je valt van de ene verbazing in de andere. Bergen op Zoom werd bijvoorbeeld al maanden lang de hand boven het hoofd gehouden en dan, terwijl de competitie op het punt van beginnen staat, is de club zo wijs om de stekker er zelf maar uit te trekken. Natuurlijk, we zijn het eens, slechte leiding en management waren de oorzaak daarvan maar als Reekers nu in de pers uitlegt dat de Giants al veel langer niet aan de gestelde normen kon voldoen dan heeft de leiding van de FEB de boel belazerd. Ze hadden veel eerder moeten ingrijpen want nu werden de begrotingen van de andere clubs gebaseerd op een normale competitie terwijl de leiding wel beter wist. Om zo maar eens een voorbeeld te noemen.

Ik zal je zeggen, de boel staat op springen. Dit kan niet lang meer goed gaan zo. Die FEB of DBL of hoe je het ook maar wilt noemen bepaalt haar eigen regels en passen ze meteen aan als iemand een scheet laat. En dan te bedenken dat het orgaan bestaat uit de clubs zelf. Eigenlijk is het om je slap te lachen want wie houden we nou voor de gek. Nee, oogkleppen op en gaan met die banaan. Overal bedenken ze een oplossing voor maar structureel beleid voor de komende jaren is er niet bij. Het is aanmodderen en wachten tot het echt een keer klapt. Zolang een groepje wijze mannen niet gaat opstaan om de zeilen bij te zetten is het een vlaflip die dagelijks door elkaar wordt geroerd maar de yoghurt wordt elke dag zuurder. Over vlaflips gesproken, hou je het een beetje vol met dat dieet? Het werd ook wel es tijd.

Ik las trouwens een verhaal van ene Zweverink met een paar uitspraken van de voorzitter en van de coach. Ik dacht dat die verslaggever al met pensioen was gegaan maar blijkbaar is hij toch nog zo nu en dan in functie. Nu kennen we de voorzitter al wat langer dan vandaag dus ik verbaasde me enorm over dit artikel want dit soort ongenuanceerde uitspraken passen niet echt bij hem. Wij als leken hebben natuurlijk geen idee in wat voor sfeer of omgeving de genoemde onderwerpen door de schrijver zijn `gescoord' maar ik krijg het gevoel dat dit niet helemaal de bedoeling was. Zo zie je maar weer dat het altijd oppassen is wat en waar je iets zegt want voordat je het weet worden zaken zomaar uit de context gehaald en valt de hele basketbalwereld over je heen.

En dan hebben we nog onze grote vriend, de twitterende Davis. Elke dag weer moest hij de wereld laten weten dat hij zo blij was dat hij weer wakker was geworden. Elke dag wilde hij beter worden en elke dag bedankte hij zijn geestelijke inspiratiebron voor de geboden kansen. Nou, die inspiratiebron gaf hem wel de kans maar Davis greep ze niet. Hij snapte het niet, hij begreep het niet en deed er niks mee. En dan, tja, geen verrassing, wegwezen dus. We zijn geen sociale filantropische instelling voor beperkte basketballers dus voor jou 10 anderen. En dat bood natuurlijk enorme kansen! Nu zou het beest onder de borden komen waar we allemaal op zaten te wachten. 3 meter groot, 2 meter breed, donker, kaal en met de uitstraling van een gorilla. En toen kwam.. Thomas.

Vike, het valt allemaal soms niet mee om het nog serieus te nemen. Maar, als je het positief wilt zien dan is het ook wel weer heel vermakelijk. En bovendien, we hebben weer wat om over lullen! Om maar es wat te noemen, Wiel coach in Rotterdam, opa Van Paassen weer bij Den Bosch, talent Braal in Leeuwarden, de cheerleaders een nieuwe passende sponsor en mijn persoonlijke hoogtepunt, onze gestreepte mascotte is gelukkig gebleven. Het wordt een prachtig seizoen en wij kunnen hier weer uitgebreid los gaan over alles wat er nog gaat gebeuren. Heerlijk.

Zaterdag mogen we naar Utrecht. Ook zoiets.. Utrecht? Ja, ik weet waar het ligt maar waarom in hemelsnaam in Utrecht. Ik haal mijn schouders op en vertrek vrijdagavond met een lach op mijn gezicht die kant op. Het wordt genieten en moge de beste maar gaan winnen. En voor jou, neem die blauwe en die witte pil maar in en zorg dat je er bij bent. Alhoewel, laat de blauwe maar zitten. Daar heb je toch niks aan. Eerst dat dieet maar even doorzetten. Toch?

Groet, Nike.